?احسان سلطانی
«نسبت مخارج دولت در آموزش به تولید ناخالص» ایران از سال ۱۳۸۷ تا کنون کاهش یافته و در سال ۱۳۹۸ به ۲.۳ درصد سقوط کرده است که دو شوک ارزی و به تبع آن سرکوب حقوق معلمین و کارکنان آموزشی (با اخذ مالیات تورمی) و در سوی دیگر خصوصی سازی آموزش مهمترین عوامل آن به شمار میروند.
این نسبت در جهان ۴.۸ درصد، کشورهای با درآمد اقتصادی بالا، شورای همکاری و توسعه اقتصادی، اتحادیه اروپا و آمریکای شمالی بین ۵ تا ۵.۲ درصد و برای کشورهای انگلستان و فرانسه ۵.۵، کانادا و کره جنوبی ۵.۳، سویس و عربستان سعودی ۵.۱، آمریکا ۵ و ترکیه ۴.۳ درصد است. در اقتصادهای توسعه یافته دولت سهم بیشتری در آموزش به عهده دارد.
محاسبات بانک جهانی نشان میدهد در دوره ۱۵-۲۰۰۴ میلادی «نسبت مخارج دولت در آموزش به تولید ناخالص» در جهان ۲۰ درصد افزایش یافته است.
در نتیجه بورژوازی آموزشی عدالت آموزشی از بین رفته و آموزش طبقاتی شده است. کاهش شدید مخارج دولت ایران در آموزش نتیجه اجرای سیاستهای نئولیبرال خصوصی سازی و کاهش اندازه دولت است.