محمدرضا لطفی؛چاووش‌خوانی بی‌تکرار
پایگاه خبری / تحلیلی نگام ، هفدهم دی‌ماه، چهارشنبه گذشته زادروز آهنگساز و نوازنده چیره‌دست محمدرضا لطفی بود.
محمدرضا لطفی، در شهر گرگان و در سال ۱۳۲۵ متولد شد. پدر و مادرش هر دو معلم بودند و مادرش در کنار تدریس، معلم قرآن هم بود. علاقه‌اش به موسیقی از گرایش و علاقه پدرش نشئت می‌گرفت.
می‌گویند پدربزرگ مادریش هم‌رزم میرزاکوچک‌خان جنگلی بود. پدر لطفی پس از مدتی شغل معلمی را رها کرد و به تجارت و زراعت پرداخت. پدر و برادر بزرگ محمدرضا تار می‌نواختند و آواز می‌خواندند، خود لطفی نقل کرده است که با تارنوازی‌های برادرش بزرگ شده و تحت‌تاثیر او بوده است.
محمدرضا تحصیلات ابتدایی را در شهر تولدش گذراند و برای تحصیل در مقطع متوسطه، به تهران و هنرستان موسیقی رفت. «مرتضی حنانه» که مسئول پذیرش هنرجویان بود، اصرار داشت لطفی در همین هنرستان بماند و در رشته موسیقی تحصیل کند هر چند مادرش مصر بود به عوض هنرستان، به دبیرستان برود.
لطفی سرانجام در هنرستان موسیقی ماندگار شد و در سال ۱۳۴۳ موفق به دریافت جایزه نخست موسیقیدان جوان شد. او پس از فراگیری ردیف‌های موسیقی، در ۲۳ سالگی برای آشنایی با موسیقی کلاسیک غربی به آمریکا رفت.
محمدرضا لطفی با حمایت «هوشنگ ابتهاج»، دبیر وقت بخش موسیقی رادیو به رادیو راه یافت و تصنیفی اجرا کرد که بعدها برای ارکستر رادیو تنظیم شد. این تصنیف با نام «گل‌های تازه شماره ۱۲۶» اجرا شد.
لطفی پس از خروجش از رادیو، گروه موسیقی چاووش را راه‌اندازی کرد و آثار ماندگاری مانند «برادر نوجوونه» و «ایران ای سرای امید» ساخت.
از دیگر آثار مهم و ماندگار لطفی می‌توان به «ریگ‌ها و الماس‌ها»، موسیقی متن فیلم «حاجی واشنگتن» و «کنسرت راست پنجگاه» اشاره کرد.