نخستین مدال طلای ورزش ایران
پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ هفتم دی ۱۲۹۷؛ ۱۰۲ سال پیش در چنین روزی محمود نامجو در رشت زاده شد. گفته بود: «برای تمرین، وزنه نداشتم، با سنگهایی که با ترازوهای میوهفروشی اندازه گرفته بودم تمرین میکردم.»
پدر محمود نامجو کارگاه سیگارسازی و جعبهسازی داشت و سوارکاری هم میکرد.
او در نوجوانی با دوستانش یک گروه آکروباتیک تشکیل داد و به شهرهای اطراف رشت برد. در این نمایشها بارفیکس، پارالِل، تاب، خرک و حرکات آکروباتیک انجام میداد؛ سینی مسی و کتابهای قطور میبرید، سنگهای بسیار سنگین را از زمین برمیداشت و به گونههای دیگر قدرتنمایی میکرد.
۱۷ ساله بود که ورزش باستانی کشتی محلی گیلک را به خوبی انجام میداد.
۱۸ ساله بود که به خدمت سربازی رفت و در آنجا در وزنهبرداری مقامهایی به دست آورد.
۲۰ ساله بود که به تهران رفت و در یک کارگاه نجاری مشغول کار شد و وقت فراغت را در زورخانه میگذراند: «پس از ورزش در گود، پهلوان زورخانه گفت با رفیقت کشتی بگیر، با دوستم شروع به موش و گربه بازی کردم. حاجی فهمید و یک مرد قویهیکل را جدا کرد و گفت با او کشتی بگیر. لنگ بستم و دستش را کشیدم و بردمش بالای گود. چنان سریع که خودش تعجب کرد. آمد پایین که ادامه بدهد، حاجی لنگ انداخت و کشتی را تمام شده اعلام کرد.»
۲۱ ساله بود که فدراسیون وزنهبرداری گشوده شد ولی تا هفت سال به سبب جنگ جهانی دوم از حضور در میدانهای جهانی دور بود.
۲۲ ساله بود که در مسابقات قهرمانی کشور رکورد زد و وزنه ۲۵۰ کیلوگرم را بلند کرد.
۲۹ ساله بود که برای مسابقات اروپایی به سوی فنلاند رفت ولی به علت بیبرنامگی تیم به مسابقات نرسید. به صورت خصوصی در چندین مسابقه بینالمللی شرکت کرد و در مصر توانست در حرکت دوضرب رکورد جهان را جا به جا کند.
۳۱ ساله بود که در شوِنینگِن هلند وزنه ۳۱۵ کیلوگرم را بالا برد و نخستین مدال طلای تاریخ ورزش ایران را به دست آورد.
در مجموع سه بار مدال طلای جهان را بر گردن آویخت و ۲۰ بار رکورد جهان را بالا برد.
او در ورزش باستانی، ژیمناستیک، شمشیربازی، شنا، اسکی روی آب و حتا هنرهای رزمی مهارت داشت.
به پیشنهاد او پس از انقلاب سرود ملی ایران تغییر کرد.
میگفت سرود دوره پهلوی تقلیدی از یک ملودی انگلیسی بوده است.
تندیسی از او در مقابل دانشگاه گیلان در رشت در خیابان نامجو نصب شده است.
او سه سال با سرطان جنگید.
محمود نامجو در ۷۱ سالگی در تهران درگدشت.