پایگاه خبری / تحلیلی نگام – ✍️سید عبدالمجید الهامی
ثروت خوزستان از نفت و گاز و آب و برق و معادن و سیمان آن همگی به تاراج رفته سوی دیگر. از جمله، آب به خوزستان نباید برود و باید به بیابانهای اصفهان و کاشان و یزد و کرمان و سیرجان و رفسنجان و سمنان و قم و حتی فارس رود.
نمی دانم خوزستان مستعمره نادانی کدام بنی بشر است که همه ایران در آب آن سهیم باشند اما مردم آن محروم از سهم خود باشند.
آری اینچنین است برادر.
برق تولیدی خوزستان از سدها و نیروگاه ها استان هم که سوی دیگر می رود باز به همان جاهای آشنا و حتی به همسایگان به فروش می رسد به همسایگانی که مرغ آنها غاز است. اما خوزستانی ها در دمای بالای ۵۵ درجه هم باید گرما را بخورند و تحمل کنند هم قیمت تعرفه آن به نسبت کل ایران باید محاسبه شود.
آری اینچنین است برادر.
نفت و گاز خیلی وقت است از خوزستان غارت می شود اما سهم صاحبان اصلی آن مردم خوزستان محاسبه نمی شود. صدای کارگران آن از بیداد و گرسنگی بلند است آیا دادرسی هست. همه ایران از جمله تهران، تبریز، اصفهان، کرمان، سیرجان، رفسنجان، یزد، سمنان، مشهد، شیراز، صاحبان آن هستند اما خوزستانی در آن مالکیتی ندارد.
به کجا رویم شکایت، خوزستانی غریب و بی دفاع در گرمای خرما پزون. آیا مردم ایران حال این مردم را درک می کنند. سوال مطرح، مردم دیگر نقاط بخصوص این مناطقی که ذکر شد چه برتری و فضیلتی بر مردم خوزستان دارند و چه گلی بسر ایران زده اند، که خوزستانی نزده است.
آری اینچنین است برادر.
جنگ هشت سال گریبان خوزستان را گرفت تمامی مناطق آن ویران و خرابه گردید. دهات ها دیگر نقاط آباد و شهر شدند.اما شهرهای اروپایی خوزستان دهات شدند. بچه های مدرن خوزستان همه به باد فنا رفتند و ابنا سنتی دگر جاها همه مدعی شدند.
هنوز که هنوز است آبادان، خرمشهر، اهواز، دزفول، اندیمشک، مسجدسلیمان، ماهشهر، هویزه بستان، این شهرهای مدرن خراب از آثار جنگ اما جنوب بیروت، صور، غزه، حمص، لاذقیه، دمشق، بغداد، نجف، کربلا، همه با پول نفت و گاز خوزستانی آباد شدند. آری اینچنین است برادر.
غریب است خوزستانی. سخن از انحصار و تبعیض است. همه ایران سرای من است خواهان ثروت اختصاصی نیست اما باید ثروت به تناسب بین همه ابنا توزیع شود. بخصوص بین استانهای محرومی مانند سیستان و بلوچستان که در شرایط صعبی بسر می ببرند.
همین برادر.