✍️ اکبر اعلمی
ای کاش ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در واکنش به هتاکیها و فرافکنیهای راهیافتگان مجلس یازدهم،
به جای برخورد منفعلانه و کد آوردن از این و آن برای اثبات خود
و یا توسل به قسم حضرت عباس برای ثابت کردن اینکه من هم مثل شما هستم
و دلم برای سیاست خارجی دلخواه شما غنج میزند،
مرد و مردانه با صدای رسا میگفت؛
برجام و طرح «اقدام متناسب و متقابل دولت جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام»،
شور و یا بینمک، آشی است که مقدمات و موادش ۶ ماه قبل از به روی کار آمدن دولت حسن روحانی تدارک دیده شد
و پس از جلوس وی بر کرسی ریاستجمهوری، همه با هم این آش را پختیم
و در مرحله نهایی(۲۱ مهر ۱۳۹۴) مجلس گوش به فرمان در طرفهالعینی مزه آن را چشید
و بر عدم بینمکی و شور نبودنش رای داد
و در اقدامی کم سابقه شورای نگهبان شرع و قانون اساسی نیز
فردای همانروز در تاریخ ۲۲ مهر ۱۳۹۴ بر نظر مجلس و دولت مهر تایید زد
و سرانجام در تاریخ ۲۳ مهر ۱۳۹۴ پس از امضای رییسجمهور،
بنام آش فتح الفتوح به خورد مردم داده شد
و در این بین کیست که نداند همه این مراحل با اجازه و تایید رهبری پشت سرنهاده شد
با این تفاوت که دولت و حامیانش آن روزها چنان ذوقمرگ، سرمست و جوزده شده بودند
که با قهرمانسازی و سردیس و تندیسسازیها اصرار داشتند
تا خود را همهکار و سرآشپز معرفی
و کل فرایند آمادهسازی و پخت آش را بنام خود ثبت کنند.
اما واقعیت این است،
برجام آشی است که همه نظام در پخت آن مشارکت داشتهاند
و حالا هم”…بخوری پاته نخوری پاته”!