✍️حسین شهبازی
سعید جلیلی که به خوبی توانسته بود سکوت خودش را در مورد همه چیزحتی کشتار صدها نفر از مردم کاملا حفظ کند، حالا سر ماجرای توافقنامه ایران و چین، داد و فریادش به آسمان برخاسته! چرا؟ چون رعیت که نباید بداند در کشور چه خبر است.
سعید جلیلی بابت جزییات اندکی که از کلیات ماجرا درز پیدا کرده عصبانی است و سر “دانشجو کارمند خیار” هایی که در جلسه با او هستند داد میزند که: “کی اینها رو برده توی رسانهها؟”
توجیه او چیست؟ اینگونه توجیه میکند که ما در شرایط جنگی هستیم و چهمیدانم آمریکا اگر از جزئیات توافق مطلع بشود تحریمها را سنگینتر میکند؛ نخنما، مهوع و تکراری!
اولا جناب آقای جلیلی؛ میشود بفرمایید نظر شما در مورد قطعنامه های ۲۰۴۹، ۲۱۰۵، ۱۷۳۷،۱۷۴۷، ۱۶۹۶، ۱۸۰۳، ۱۹۲۹، ۱۹۸۴، که در مورد تحریم و یا تمدید تحریم ایران، با همراهی چین یعنی همین پسرخاله جدیدتان صادر شده چیست؟!
فکر نمیکنید زیادی مضحک است که تحریمها را بهانه توافق پنهان با کشوری بکنید که خودش یک طرف تحریمها علیه ایران بودهاست؟
از آن مهمتر، آقای جلیلی هیچ شده با خودتان فکر کنید علت این که ایران اینقدر راحت تحریم میشود، اینقدر راحت تحریمها بر او اثر میگذارند، اینقدر گرفتار و بلازده و فقیر و ویران است چیست؟
روشن و شفاف، دلیل این وضعیت شما و امثال شمایند برادر جلیلی. شماها و رویکرد فاسدی که به واسطه تسلط و حکمرانی شماها بر سر کشور آوار شده. مردم و اراده تودهها و نظر آگاهان و نقد و نظر کارشناسان و شکلگیری فرآیند آگاهی و… برای شما صرفا ویترین و نمایش و مشتی پرت و پلا هستند.
به همان دلیلی که شورای عالی سران قوا تشکیل شد و به همان دلیل که صدها نفر در خیابانها قتل عام شدند، دقیقا به همان دلیل امروز مذاکرات و محتوای تفاهم با چین سربسته و محرمانه است. مابقی بهانههایتان یک مشت اراجیفند.
شما ملت را آدم حساب نمیکنید. توی گعدهها و دور سفرهها و کنج خلوتهای شومتان، مینشینید و میبرید و میدوزید، که وضعیت کشور امروز به اینجا رسیده است.
سعید جلیلی در وقاحت، سههیچ، از بقیه حتی جلوتر است. میگوید در مورد قراردادی که بناست شش دولت پیاپی در ایران به الزاماتِاحتمالا_ بسیار گستردهاش پایبند باشند، حتی نباید خبر کلی هم به مردم داده میشده! با چنین جماعتی طرفیم.
روزی هم خواهد رسید که مردم از خودشان میپرسند، در زمانی که الزامات بلند مدت دولتها به این راحتی و در چنین محافل و جمعهایی بسته میشود، چرا باید تا پای صندوقها بروند.