✍️سیدکاظم قمی
بالاخره پس از ماهها گمانهزنی و گمانهآفرینی توسط اقتدارگرایان و لشگر سایبری و تبلیغاتی که با پشتوانة مالی حاصله از ردیفهای بودجه و ماینینگهای پایگاههای بسیج برخوردار از برق و آب رایگان صورت گرفت، ابراهیم رئیسی ورودی شکوهمندانه، «مردمی» و مذهبی خود به انتخابات ریاستجمهوری ۱۴۰۰ را رقم زد.
رئیسی که در آستانة انقلاب اسلامی جامعالمقدمات میخواند و بهواسطة مشغلة فراوان در سمتهای گوناگونش در دادگاه انقلاب فرصت طی مدارج علمی بالاتر را نداشته، مدارج سمتهای قضایی را اما بهسرعت طی کرد با کمک دو ضلع دیگر مثلث یعنی محسنیاژهای و پورمحمدی، مهندسی دستگاه قضایی را عهدهدار شد؛ مثلثی که شبکهای از بنگاههای اقتصادی که هوشمندانه بهنام عمه و خاله ثبت شدند و توسط فرزندان و اقوام و خویشان اداره میشود را در رسیدن به اهداف خویش همراه داشته و دارد.
همراهی تمام عیار رئیسی با کودتای انتخاباتی ۱۳۸۸ و سرکوب اعتراضات پس از آن، در سرکوب اعتراضات سالهای پرتلاطم سالهای بعد نیز پابرجا ماند. پاداش این همراهی، انتصاب ریاست قوة قضايیه توسط رهبر و اعطای درجة آیتالله توسط صدا و سیما و مطبوعات وابسته بود و استقرار بیش از پیش مثلث یادشده و زوائدش. حتی شکست رئیسی در انتخابات ریاستجمهوری ۱۳۹۶ که شاید بیش از هرچیز پیامد کجسلیقگی ستادش در بهکارگیری «پدیدة تتلو» بود و رویگردانی طرفداران عقیدتی کمپ سیاسی ولایتمداران، زندگی سیاسی وی را با خزانی زودگذر مواجه کرد نه بازنشستگی سیاسی.
اسطورهسازیها همچنان ادامه یافت و به موازات سوءاستفادة «معجزة هزارة سوم» سابق و رهبر «جریان انحرافی» لاحق از نام و یاد شهید محمدعلی رجایی، تلاش کردند وی را شهید بهشتی ثانی جا بزنند.
دستگاه تبلیغاتی رسمی اما به این بسنده نکرد و با نادیده گرفتن این که رئیسی شریک همیشگی اعمال و رفتار قوة قضاییة پساموسویاردبیلی بوده است، سعی کرد از او سوپرمن مبارزه با فساد بسازد. پس از آن، برای جلب قلوب میلیونها شهروندی که بیش از سه دهه است در گردابهای فقر و فلاکت گرفتارند، به این «سرکردة مجرمان» لقب «سید محرومان» هم اعطا شد.
اینک، وی به «میدان» آمده تا در برههای که باید همة امور در داخل و خارج سروسامان یابد تا نظام، بحران جانشینی رهبری را با کمترین هزینه از سر بگذراند، قطعة «ناجور» سران سه قوه را «جور» کند. از آنجا که ضعف رئیسی در مدیریت کارزاری که بتواند موانع را از سر راهش بردارد برهمگان آشکار شده بود، با مهندسی انتخابات که این بار رهبری و دستگاههای قانونگذاری و اطلاعاتی منصوبش حضوری تمامقد و بیپرده در آن داشتند، راه برای انتخاب بیدردسر وی هموار گشته است.
در این میان، آنچه فراموش شده، انتشار اعلامیة مراسم ختم جمهوریت نظام است که قرار است در روز بیست و هشتم خردادماه با حضور «میلیونی» مردم «همیشه در صحنه» برگزار شود. شاید جملات آغازین اعلامیة این مراسم این گونه نوشته شود: «بازگشت همة نظامهای سیاسی به تاریخ است.»