پایگاه خبری / تحلیلی نگام – ✍️علیرضا بختیاری نژاد
حکومت طالبان در عمر خود با چالشهای مختلفی دست و پنجه نرم خواهد کرد ، طالبان قادر نیست برای حل اختلافات با اقوام مختلف و مردم از طریق گفت وگوی صلح آمیز به توافق برسد و درگیری شدید مسلحانه با گروههای مختلف سیاسی اولین چالش انها برای سالها خواهد بود.
در صورت موفقیت طالبان در تمام جنگهای داخلی و حذف مخالفین نوبت به
تصفیه بدون خشونت ( نرم ) افراد مخالف و دگر اندیش بخصوص در ادارات خواهد رسید.
اختلاف در مسائل گوناگون بین رهبران طالبان بر سر سیاست های اقتصادی و نحوه برخورد با مخالفین باعث خواهد شد که حکومت طالبان به دو گروه تقسیم و انها را در مقابل یکدیگر قرار دهد .
حذف پی در پی یک گروه منجر به کوچکتر شدن طالبان و البته اقتدار گروه دیگر خواهد شد.
طالبان در جهاد خود اولویت را به دشمن داخلی میدهد ، گروهی از طالبان که بتواند مخالفین را حذف کند با اعتماد به نفس در سایر کشورها سعی در گسترش نفوذ مذهبی خود خواهد کرد
که خود بر فشارهای بینالمللی بر افغانستان میافزاید .
جاده ای که طالبان طی آن همیشه در لحظه حساس کنونی خواهد بود و در نهایت به یک دوراهی خواهد رسید، یکی از دو راه طالبان را به سوی پرتگاه برده و راه دیگر ناهموار خواهد بود.
راه اول
فشارهای بینالمللی و اعتراضات سراسری به عکس العمل با خشونت بی سابقه از طرف طالبان منجر خواهد شد و در نهایت مردمی که توان مبارزه مسلحانه با طالبان را در خود نمیبینند با مبارزه زیر زمینی و اعتصابات و نافرمانی مدنی افغانستان را وارد فاز انقلاب خواهد کرد.
راه دوم
رهبر با نفوذی از دل طالبان با شهامت کافی و با نگاهی به عملکرد گذشته از مسیر رفته باز خواهد گشت و شیوه های مردمسالاری مستقیم را در افغانستان به کار خواهد گرفت ؛ مه این نیز راهی بسیار سخت در فضای فکری طالبان خواهد بود!
در پایان
تا رسیدن به دو راهی ، آینده تاریک و سختی در انتظار مردم افغانستان خواهد بود.