✍️یدالله کریمیپور
از ۲۷ دسامبر ۲۰۲۰، تا ۲ ژانویه ۲۰۲۱، طی هفت یادداشت اثبات شد که جمهوری خلق چین، دستکم تا ۲۰۴۰، توانایی لازم برای ابرقدرتی را ندارد. یاداشت امروز را به عنوان جمعبندی هفت مورد پیشین تلقی نمایید.
کوتاه آن که به اعتبار شاخص های ژئوپولیتیک، ابرقدرتی چین تا این محدوده زمانی نزدیک به ناممکن است. چرا؟
۱- انزوا
چین بزرگترین تولید کننده تاریخ است. اقتصادش بیشینه تا ۲۰۳۰، از آمریکا پیشی خواهد گرفت، ولی از دیدگاه داشتن متحدین استراتژیک “تنها” است. در حالی که مجموعه غرب پنج وجهی است: آمریکای شمالی، اروپا، آسیای پیشرفته، اقیانوسیه و کشورهای پیشرفته آمریکای لاتین، افریقا و …
۲- توان کم دفاعی
مجموع توان دفاعی چین و متحدینش در برابر مجموعه پنج وجهی غرب، به رهبری امریکا، کمتر از ۱ به ۱۱ می باشد؛
۳- نابرابری توان سیاسی
مجموع توان سیاسی چین و متحدانش در مقیاس جهانی، نسبت به سیستم غرب، بیشینه یک به پنج است؛
۴- نابرابری توان فرهنگی
مجموع توان فرهنگی (زبان، دین، دانشگاه و…) چین و متحدانش ، نسبت به سیستم غرب، بیشینه یک به ۵ است؛
۵- نابرابری توان اخلاقی
میزان همبستگی و دلبستگی مردم چین و متحدانش به حکومت هایشان، که معیار اصلی قدرت اخلاقی است، نسبت به سیستم لیبرال، سکولار، دمکرات غرب، بس پایین تر است.
به گمانم حکومتهایی که نگاه به شرق را در اولویت استراتژیک خود قرارداده اند، هزینههای کمرشکنی را در ابعاد گوناگون به مردم خود تحمیل خواهند کرد.