- حامد تقوی
سیل سراسری پایان سال 97 و ابتدای سال 98 در ایران هرچند هزینه های غیرقابل جبرانی به مردم تحمیل کرد؛ اما برای حکومت یک تلنگر اساسی بود.
ابتدای امر باید گفت ریزش های جوی کاملا طبیعیتست. ایران از نظر زیست محیطی در بازه ی کوتاه مدت به سمت تر سالی می رود. کارشناسان زیست محیطی و هواشناسی ، جملگی به این موضوع اعتقاد دارند و میگویند میانگین های ریزش های سالانه دارد دوبرابر میشود.
اما آیا همه ی ریزشهای آسمانی تبدیل به سیل میشود؟
جواب خیر است. علت این سیل ها در ایران عدم ارزیابی محسابات مهندسی و عدم ارزیابی مطالعات زیست محیطیست.
ساخت ساز های غیر علمی و راه سازی های غیر مهندسی، از بین بردن جنگل ها و مراتع، از بین بردن تمام موانعی که میتوانسته جلوی مسیر سیل را بگیرد از بین برده اند…
از طرفی دیگر ، محال است جایی در میان دولتهای استبدادی، نمونهای شبیه جمهوری اسلامی پیدا کرد که در شرایط بروز فاجعه، قبل از بسیج کردن دستگاه امدادی، شاخهی امنیتی رو فعال کنند و در این شهر و آن شهر به دنبال بازداشت و توقیف شوراهای خودجوش امدادرسانی باشند
پرسش اساسی اینجاست، با گذشت حدود یک سال از فاجعه سیل، ستاد بحران چه اقداماتی برای جلوگیری از احتمال مجدد ابن بحران صورت داده است؟