سهراب سهیلی
اکنون بعد از دو ماه از اعمال بخش بزرگی از تحریم های ایران،
اروپا هنوز نتوانسته و یا نخواسته است قدمی مثبت در جهت حمایت از ایران بردارد
البته اروپائیان به ویژه انگلستان در مقام حرف، از برجام حمایت می کنند
اما وقتی به وضعیت ایران نگاه می کنیم می بینیم که هنوز هیچ قدمی برنداشته اند.
شاید بر اساس قاعده هزینه- فایده ترجیح می دهند
که از ایران کمتر حمایت کنند.
نباید فراموش کنیم وزن سیاسی و اقتصادی امریکا به مراتب بیشتر از ایران است
و نه تنها اروپا و غرب بلکه روسیه و چین نیز به سمت کشورهایی می روند که اعتبار بیشتری دارند.
بسیاری از شرکت های اروپایی و حتی چینی فرار از ایران را به قرار ترجیح دادند.
اگر بودن در ایران به نفعشان نباشد،
دیگر پایبندی به یک قرارداد ولی بین المللی دیگر وجهی ندارد
و غربی ها به خوبی نشان داده اند که سود و منفعت بسیار بیشتر از تعهد اخلاقی برایشان اهمیت و ارزش دارد
ظریف خود اذعان دارد که اروپائیان آمادگی هزینه کردن ندارند.
اما ایران نیز توان و یا خواست مقابله به مثل ندارد
و نمی تواند به گذشته هسته ای خود بازگردد.
ایران اکنون به جز اطاعت هیچ کاری نمی تواند انجام دهد؛
هر کاری به غیر از این تمام غرب را با امریکا متحد میکند و این به هیچ وجه به نفع ایران نیست.
نگام ، ناگفته های ایران ما