راه سبز امید
هر وقت که به یاد این حرف چند سال پیش آیت الله وحید خراسانی
در خصوص لزوم بهبود رابطه ایران با عربستان
به واسطه روابط حسنه مرحوم هاشمی با پادشاه عربستان
در زمان زنده بودن مرحوم هاشمی و ملک عبدالله
و در ابتدای روی کار امدن روحانی می افتم.
نمی توانم تاسف عمیقم را از این فرصت سوزی بزرگ رهبر و روحانی و ظریف بیان نکنم
و هزار آفرین به آیت اله وحید خراسانی نگویم.
او با انکه یک مرجع سنتی و ظاهرا غیر سیاسی است
ولی از هوش سیاسی سرشاری برخوردار است.
او در دیدارش با آیت الله هاشمی بهبود رابطه با عربستان را
شرط موفقیت مذاکرات اتمی با ۱+۵ دانسته بود
قبل از انکه برجامی در کار باشد.
ولی متاسفانه رهبر و روحانی و ظریف
علیرغم ادعای سیاسی و دیپلمات و با بصیرت بودن خود این مسئله مهم را نفهمیدند
و فرصت سوزی کردند
و برجامی را که با خون دل و ماهها مذاکره نفسگیر بدست آمده بود
بخاطر لجبازی و غد بازی و تیرگی رابطه با عربستان
بخصوص پس از فوت هاشمی و ملک عبدالله در عربستان
و اشغال سفارت عربستان در ایران
و روی کار امدن ترامپ در امریکا مفت از کف دادند.
این بصیرت و هوش سیاسی سرشار در آیت الله وحید خراسانی را
تنها می توان با هوش سیاسی سرشار آخوند خراسانی مقایسه کرد
که در بیش از یک قرن قبل هنگام برپایی جنبش مشروطه
سخن از تبدیل مشروطه به مشروعه را قویا نفی کرده
و آنرا خیانت به دین و ملک و ملت دانسته بود
و مضرات حکومت دینی را چنان پیش بینی کرده بود
که انگار او امروز را از ورای یک قرن قبل به روشنی می دیده است.
بصیرت یعنی این.
یعنی که وقایع را قبل از وقوع آن
بدون داشتن علم غیب و با عقل و هوش و درک و فهمت ببینی
و به درستی پیش بینی کنی.
اگر من بجای ایت الله هاشمی بودم
در جلسه خبرگان رهبری پس از فوت امام ،
آیت الله وحید را بعنوان رهبر جدید نظام پیشنهاد می کردم.
که هم اجتهادش مسلم بود و هم بصیرت و دور اندیشی و حکمتش به تجربه اثبات شده
ضمن انکه او در دل به ولایت فقیه هم اعتقاد ندارد
و همین بزرگترین نقطه قوت اوست.
نگام ، ناگفته های ایران ما