حامد تقوی-
پخش صحبت هایی از طبیه ماهروزاده همسر غلامعلی حداد عادل درباره عدالت آموزشی در برنامه تلویزیونی در شبکه چهار سیما با واکنش های زیادی در فضای مجازی همراه شده است . حال این صحبت ها برسی میکنیم تا ببیینم این واکنشها به چه علت بوده است:
طیبه ماهرو زاده، همسر آقای حداد عادل گفته است: من خودم جزو کسانی هستم که میخواستم پسرم را( فریدالدین حدادعادل) در تهران به مدرسه بفرستم؛ نتوانستم. چرا؟ چون نتوانستم حتی یک مدرسه سالم و امن در تهران پیدا کنم که از نظر محیطی سالم باشد؛ همین شد که خودمان مدرسه غیر انتفاعی زدیم. چه کار میکردیم پس؟
این صحبتها اوج رانتخواری وسو استفاده گری مسئولین جمهوری اسلامی را از مقام حکومتی خود نشان میدهد.
پرسش اینجاست که خانواده ای که از این مسئولیت های حکومتی ندارد و امکانات مالی برای فرستادن فرزندش به مدرسه غیر انتفاعی را ندارد چه کار باید بکند؟ چرا نباید مدارس دولتی ایران از کیفیت های حداقلی آموزش استاندارد و مناسب بر خوردار باشند؟
آیا این خوی اشرافی گری نیست؟
حال تمامی این پرسش ها به کنار؛ ادعاهای این خانم در حالیست که مدرسه غیر انتفاعی (دبیرستان فرهنگ) بعد از فراغت تحصیلی فرید الدین (پسرشان) صورت گرفته و این آقازاده در این مدرسه تحصیل نکرده است.
در مصاحبه فرید حداد _ پسر وی_ با هفته نامه پنجره هم بیان شده است: سال سوم دبیرستان فهمیدم که دیگر نمیخواهم ریاضی بخوانم و برای اینکه عمرم تلف نشود با پدر به فکر پیدا کردن یک مدرسه علوم انسانی افتادیم. در سال تحصیلی ۷۱-۷۰ در کل شهر تهران فقط د ر دو مدرسه چهارم علوم انسانی روزانه وجود داشت. یکی مدرسه آل احمد تجریش، یک کلاس و دیگری یک کلاس مدرسه دو شهید میدان خراسان بود. مابقی شبانه برگزار می شد. در اصل بیشتر کسانی در کلاسهای شبانه درس می خواندند که فقط قصدشان گرفتن مدرک بود.
کدام حرفتان را باور کنیم؟