این چند روز خواننده محبوب و منفور ایرانی ، امیر تتلو باز هم سرتیتر اخبار قرار گرفت.
اما اینبار بحث مرگ و زندگی در میان است.
امروز برای یادداشت خود تیتری در نظر گرفتم که بیانگر تمامی فراز و فرودهای زندگی امیر تتلو باشد.
تیتر گویای تمامی نوسانات زندگی اوست .
دور از تصور هر آدم بالغی است که یک سلبريتى چنین دورانی را ظرف مدت یک سال پشت سر گذاشته باشد.
امیر تتلو از زیر زمین کار خود را آغاز کرد زیر زمینی که پانزده سال از حضور در آن گذشت .
اما به جرات میتوان گفت تنها خواننده ایرانی ست که باوجود غیرمجاز بودن توانست بام تهران را فتح کند.
بامی که دل های هوادارنش بود که حسرت حضورش را تمامی هوادارن و دنبال کنندگانش در دل داشتند.
خواننده ای که با وجود غیر مجاز بودنش اما برای مقاصد شوم تندرو ها مجاز به حضور در مراسمات آنها و دیدار با کاندیدای ریاست جمهوری میشود.
این همه تناقض در رفتار با یک خواننده از کجا سرچشمه میگیرد.
فردی که زیر حکم ده سال زندان می باشد و مجاز به رفتن بر روی کوچکترین استیج ها هم نیست اما مجاز به دیدار با تندروترین گروه های سیاسی می شود.
امیر تتلو پس از نادیده گرفتن هنرش از کشور خارج شد.
کشوری که او را تنها برای تبلیغات و منافع خود میخواست.
امیر تتلو که تنها برای خارج شدن از زیر حکم ده سال حبس با اعتراف خودش ، بالاجبار در صفحه شخصی خود از آنها حمایت می کرد و در مراسمات آنها حضور
داشت ، اکنون زیر حکم اعدام است و مرتد بودن را برایش در نظر گرفتند.
همان حمید رسایی تندرو که سال پیش امیر تتلو را درآغوش گرفت و او را فردی سالم و حامی نظام میدانست .
اکنون بدون هیچ دادگاهی و تنها با مشاهده یک استوری در صفحه شخصی تتلو ، آن را توهین به مقدسات دانست و سریعا حکم اعدامش را صادر کرد.
آن هم با یک حرکت انقلابی که گویی در تابستان 67 هستیم و اعضای کمیسیون مرگ حکم داده اند.
اکنون پس از گذشت سی سال از تابستان 67 و اعدام های آن ، هستند کسانی که در زیر پتوی خود حکم اعدام برای امثال امیر تتلو ها و شاهین نجفی ها صادر
میکنند تنها بدلیل بیان اعتقادات خود.
امیر تتلو نمونه ی بارز یک انسانی است که نسبت به او نقض حقوق بشر به شدیدترین شکل ممکن صورت گرفته است .
رفتار او آیینه رفتار خود جمهوری اسلامی است که سرشار از خشم و حب و بغض و کینه شده است.
امیر تتلو به زودی کشته خواهد شد آن هم بدست تروریست هایی همجنس رسایی و رییسی تا نشان دهند کماکان پس از گذشت سی سال راه خود را ادامه
میدهند.
برای آنها امیر تتلو بودن و سلمان رشدی بودن هیچ فرقی ندارد
مهم مصلحت نظام است.
امیر تتلو به انتهای خط رسیده است.
پس تنها امیدش هواداران میلیونی اش است برای گذر از این بحران.