حسین جعفری
واقع آن است تا وقتی که ما ملت تغییر مثبت نکنیم چیزی عوض نمی شود!
و با تغییر حاکمان، خیر و فلاح و بهبود اوضاع حاصل نمی شود.
تامل کنیم آیا این مسئولین و مقامات و راهبران ما از کرات دیگری هستند
و یا از میان ما برخاسته و این شدند؟ ما ملتی هستیم که
به هنگام دوری از قدرت در عین نالیدن و غر زدن از ظلم استبداد،
در آرزوی رفتار مستبدانه ایم و وقتی قدرت بدست می آید شناگران ماهری می شویم و …
همه چیز کشور ما به هم می خورد و متناسب معدل فرهنگ و فهم و درک و شعور مردم ماست
راستش را بخواهید بعضی وقتها مایوس می شوم؛
مایوس از اینکه اصولاً لیاقت دمکراسی و آزادی را نداریم
و نمی دانیم دمکراسی را با کدام دال می نویسند!!
در همان حالی که نقش پیروی از گاندی را بازی می کنیم ،
طوری نفرت و کینه را ورز می دهیم که فقط از جلادان طرف مقابل بر می آید.
در عین آنکه ژست طرفداری از تسامح و تساهل و رواداری می گیریم اما یقین داریم که همه بدند جز ما!!
همه فاسدند جز ما !!
همه ترسو هستند جز ما !!
همه وظیفه دارند تا کار مثبتی انجام دهند جز ما !!
همه باید از عقل استفاده کنند جز ما !!
همه باید به قانون احترام بگذارند جز ما !!
همه موظف اند که از توهین بپرهیزند جز ما !!!
که می توانیم هر کس را که چون ما نمی اندیشید
و به راه ما نمی رود
را آماج تهمت کنیم
زیرا مگر جز آدم فاسد و کثیف و خبیث و جاه طلب ، مخالف ما هست؟
بیش از یکصد سال است که بدنبال مشروطه و آزادیخواهی هستیم اما بسیار عجولیم!!
اصولاً ملتی عجول هستیم و همچنانکه به دنبال جنس چینی بی کیفیت ارزان یکبار مصرف له له می زنیم
در مورد آزادی و دمکراسی و …نیز چنین هستیم
بدنبال دمکراسی باسمه ایِ ارزان قیمت ِسریع الحصول ِ بی کیفیت ِ بنجل ایم ،
برای همین هم از راه میانبر می رویم ، راهی که به ترکستان ختم می شود.
بعنوان نمونه توجه کنید!!!
در همه ی کشورهای متمدن و توسعه یافته، انسانها
به هنگام بروز اختلاف حقوقی با یکدیگر، وکیل می گیرند
تا به حق شان برسند( و برای همین هم اکثر مرافعات حقوقی با راهنمایی وکلا و قبل از مراجعه به دادگاه
حل می شود زیرا طرفین وقتی به حقوق شان آگاه می شوند ، تمکین می کنند )
اما ما آدم های ایرانی ، وکیل می گیریم تا به ناحق مان برسیم !!!
وکیل می گیریم تا بتوانیم با لطائف الحیل ،
حقی را که می دانیم متعلق به طرف مقابل است را بپوشانیم!
برای همین هم هست که تا کنون بجایی نرسیدیم
و تا وقتی هم که فرهنگ و فهم و شعور ما آدم های ایرانی تغییر نکند،
هر کسی برود فقط جایش خواهد نشست زیرا در انبان این ملت ، انسان یافت می نشود
حتی تردید ندارم که برخی از ما با خواندن این متن ،
همه ی تقصیر ها را بر گردن حکومت می اندازنیم
( و خودمان را بری از نقص می دانیم ) زیرا همه مقصرند جز ما !!!
نگام ، ناگفته های ایران ما