سهراب سهیلی
قرار بود حقوق کارگران افزایش پیدا کند
اما گویا به علت وخیم بودن اوضاع چنین اتفاقی نخواهد افتاد.
نماینده کارگران در شورای عالی کار گزارش داده است
که کارگران باید با همان حقوق گذشته سر کنند.
احتمالا به علت اینکه دیگران حاضر نشده اند از مزایای کلان خود کم کنند!
خوبی این چنین اتفافاتی این است
که مسئولان متوجه می شوند که اوضاع آن چنان که می گویند آرام نیست.
اولین قدم در حل یک مسئله و یا مشکل ، فهم آن مشکل است.
با توهم نه می شود وضعیتی را فهمید و نه بالتبع آن را حل کرد.
این یک طرف ماجراست.
طرف دیگر داستان این است که از حقوق ها ، بودجه های کلان و بی حساب بسیاری از افراد و نهاد ها اگر اندکی کم کنند
و همان را به کارگران و فقرا بدهند
آن وقت شاید دردی از درد های آنها کم شود.
یقینا این مقدار پول که در کیسه این آقایان است
مثال دریاست که اگر قطره ای از آن برداریم چیزی از آن کم نمی شود.
نماینده ی مجلسی که قانون گذار است
اگر از یکی از مراکزی که برایش هیچ کاری نمی کند
بخواهد عوض واریز کردن آن پول به حساب خودش،
به کارگران و مردم نیازمند بدهد.
اگر اندکی از طمع و غارت اموال کم کنند
آن وقت می شود گفت که می توانیم در برابر تحریم ها مقاومت کنیم.
اما اگر در شرایط تحریم که آن را به جنگ اقتصادی شبیه می دانند
عده ای تا می توانند برای خود مال اندوزی و پول شویی کنند
و عده ای دیگر نان شب هم نداشته باشند!
این ناهم خوانی یقینا اول از همه برای همان نجومی بگیران گران تمام می شود!
نگام ، ناگفته های ایران ما