پایگاه خبری / تحلیلی نگام – ✍️ حبیب رمضانخانی
کافی است یک بار دیگر به محتوای گزارش کاراته تامل کنیم؛ « این مشتی که از سوی سجاد به صورت ورزشکار آمریکایی زده شد، مشت تمام مردم ایران به صورت آمریکا بود و انتقام شکست پریروز را گرفتیم» ( منظور شکست حسن یزدانی از کشتی گیر آمریکایی در فینال). یا در فینال وقتی گنج زاده با خطای ورزشکار عربستانی بیهوش می شود، فورا مجری پیش داوری کرده و به دلیل ترک بودن داور و اینکه حریف قبلی گنج زاده ترک بوده و از او شکست خورده، پس حتما رای به سمت عربستان خواهد بود! ولی برعکس رای به نفع ما شد و علیه عربستان و اعتراض شدید آن ها را برانگیخت!
این تنها نمونه ای از بیانات آقایان در گزارشات ورزشی در این چند وقت گذشته بود. مجریان و گزارشگرانی که عرصه ورزش را از روح صلح و جوانمردی تهی کرده و بسان آوردگاه جنگ عرصه واگویی عقده ها و کینه های خود ساخته و از هر حرکت ورزشکاری پیروزی را به مثابه انتقام گیری و تحقیر حریف می بینند.
وقتی گزارشگری در مورد دختر بدمینتون باز ایرانی و سختی تحرک او به خاطر لباسش صحبت کرده و مسابقه بعد اجازه گزارش به او نمی دهند نشان می دهد که تمام این موارد تحت کنترل و با سفارش و تاکید صورت گرفته و بر اساس مشی و اصول آقایان بر زبان مجریان و گزارشگران جاری می شود.
پس وقتی امثال فرودسی پور با مشی مستقل و عدم پذیرش خط دهی ها، حذف می شود، مسلما جانشین آن ها افراد بله قربان گو و چاکری هستند که در جهت اهداف و مشی اقلیت خاص اقدام کرده و در پی هر مسابقه و عرصه ورزشی آرمان ها و اهداف سیاسی اربابان خود را دخیل کرده و سعی در تبلیغ افکار مریدانشان و تهییج روحیه مردم دارند.
در قانون اساسی قرار بود سه نهاد مهم، دولتی مانده و بخش خصوصی بر آن ورود نکند. یکی آموزش پرورش، دیگری نهادها و موسسات مالی و سومی صداو سیما بود. در ادامه دوتای اولی با تغییر مشی بخش خصوصی ورود کرد، ولی سومی به دلیل حساسیت، همچنان در انحصار حاکمیت باقی و با آن همه بودجه و نیرو مدت هاست در انحصار اقلیت خاصی قرار گرفته که فقط دنبال اهداف و ایدئولوژی مدنظر خود بوده و با این تریبون می خواهند مردم را هدایت و بر امیال و اهداف خود رهنمون کنند. در نتیجه هر طرح و برنامه ای در نظر ایشان به سیاست مرتبط شده و با عینک ایدئولوژی عرصه ورزش نیز از ماهیت اصلی تهی و به عرصه جنگ، انتقام و کینه توزی آقایان تنزل مییابد.