✍️فرهاد قنبری
سه اشتباه بزرگ سران اصلاحات پس از انتخابات ریاست جمهوری سال نود و دو که باعث از دست رفتن بخش بزرگی از سرمایه اجتماعی این جریان سیاسی شد:
۱- سران اصلاحات با دعوت مردم به حضور گسترده در انتخابات سال نود و دو و نود و نود چهار، به نوعی مهر تایید به ردصلاحیت آقای هاشمی و چهره های شناخته شده خود در انتخابات مجلس در سال نود و چهار زده و این پیغام را به شورای نگهبان فرستادند که آنها با ردصلاحیت مشکلی نداشته و در هر صورت در انتخاباتها حضور حداکثری خواهند داشت.
۲- سران اصلاحات و به ویژه آقای خاتمی با آگاهی از سرمایه اجتماعی خود، دست به ولخرجی تمام عیار زده و به گمان اینکه این سرمایه ابدی و همیشگی است آن را به پای هر کسی اعم از روحانی و نهاوندیان و نوبخت و عارف و کاظم جلالی و بهروز نعمتی و.. ریخته و «تکرار» کردند.
۳- سران اصلاحات کنار جعبه و پکیج دربسته ای مشغول به شادی و پایکوبی بودند که خود هم نمی دانستند در درون آن چه چیزی قرار دارد. (به خاطر بیاوریم کابینه روحانی و یا لیست صد و هفتاد نفره امید که فقط صد نفر آنها حاضر به عضویت در فراکسیون امید شد) و از این طریق ضربه سنگینی به سرمایه اجتماعی خود وارد کردند.
حالا با گذشت نزدیک به هشت سال از انتخاب اول روحانی و حمایت همه جانبه اصلاح طلبان از ایشان، دیگر سرمایه اجتماعی چندانی باقی نمانده است که سران اصلاحات پزش را بدهند و انتخابات را به «انتصابات خاتمی» تبدیل نمایند. حالا دیگر جریان اصلاحات به مانند جریان رقیب برای به دست آوردن تک تک رای ها جان کنده و تلاش کند و هیچ چک سفیدامضایی را مقابل خود نخواهد دید.