حامد تقوی
بعید میدانم جناحین نظام سیاسی کنونی از این ظرفیت برخوردار باشند
که اعتراضات مردمی را به چشم سازوکاری مؤثر
برای صیانت جامعه از فروپاشی مملکت ببینند.
هیچیک از دو جناح اصلی نظام سیاسی کنونی
مطلقاً هیچگونه راهحل عملی برای برطرفکردن
نارضاییهای اقتصادی و اجتماعی و سیاسی
در چارچوب قواعد اقتصادی و فرهنگی و سیاسیِ کنونی ندارند.
به همین دلیل نیز تصور میکنم هر دو جناح دیر یا زود
به ائتلافی مستحکم در برابر اعتراضات مردمی دست خواهند زد،
آنهم در قالب سرکوب شدید اعتراضات.
اما این که آیا اعتراضات خیابانی مردم در کوتاهمدت ادامه خواهد یافت یا خیر
و اگر ادامه یابد به چه شکل و به چه میزان
و با چه ترکیبی از مشارکتکنندگان و با چه نوع سوگیریِ سیاسی خواهد بود
بستگی به عوامل عدیدهای دارد که پیشبینی برآیند تأثیرگذاریشان
پیشاپیش چندان امکانپذیر نیست.
بااینحال، به احتمال قوی از این به بعد ما در میانمدت
بهدفعات شاهد امواج پرشماری از این نوع اعتراضات مردمی خواهیم بود.
آنچه اهمیت دارد این است که این اعتراضات
در خدمت نوعی گذار دموکراتیک بدون مداخلهی نیروهای خارجی قرار بگیرد.
حیات و ممات تمدن ما در این خاک یقیناً در گرو چنین گذاری است.
نگام، ناگفته های ایران ما