همانطوریکه گفته شده است موضوع اعتماد بیش از چهل میلیون انسان عاقل و بالغ به جمهوری اسلامی در موضوع انتخابات و انداختن رأی خود به صندوق و اعتماد به نتیجهی اعلام شده توسط حکومت نعمت بزرگی است که هم باید مرتب یادآوری شود و هم یاد امام و شهدای انقلاب که فراهمآورندگان اولیهی این شرایط بودند، گرامی داشته شود. با این همه توجه به دو نکته در رابطه با این نعمت بزرگ شاید سودمند باشد:
1- افراد صاحب قدرت و نفوذی در کشور وجود دارند که به دنبال برچیدن این صندوقها یا بیاثر کردن آنها و یا بی رونق کردن آنهایند. فراموش نکردهایم که در سال 1388 اگر پایداری مردم و رهبرانشان نبود، چهبسا بساط رأی و اعتماد به صندوق جمع شده بود. ما زنده و آزاد بودن صندوقها و اعتماد به آنها را مدیون آن میر مقاوم و محصور و همراهانش هستیم.
2- اعتماد بین مردم و جمهوری اسلامی در موضوع صندوقها پیمانی دوسویه است، همانطوریکه مردم اعتماد میکنند و علیرغم برخی نارضایتیها پای صندوقهای رأی میآیند، جمهوری اسلامی هم باید متقابلاً به مردم اعتماد داشته باشد و در مقابل نتیجهی رأی مردم سر فرود آورد.
– شرط مردانگی نیست مقامات عالیرتبه با چهل و چند میلیون رأی مردم عکس یادگاری بگیرند، ولی برخی افراد صاحب نفوذ که قدرت خود را از همان مقامات میگیرند، آرای جریان پیروز را که حدود 60 درصد همان چهل و چند میلیون رأی است نجس بدانند. آن ترکیب و این تجزیه چه نسبتی باهم دارند؟
– پیمانشکنی است که رأی مردم را بهعنوان یک کل مصادره به مطلوب کنند، ولی با توهین به منتخب همان مردم و سعی در تحقیر او، در واقع به خود آنها توهین کنند.
– شرط مروت نیست که حدود 70 درصد مردم تهران به آقای روحانی رأی داده باشند و امام جمعهی آنها کماکان آقای جنتی، آقای سید احمد خاتمی، آقای موحدی کرمانی یا آقای صدیقی باشد، که از هیچ تلاشی برای تخریب آقای روحانی و پیروزی رقیب ایشان فروگذار نکردند، و پس از پیروزی نیز از هیچ توهین و تضعیفی مضایقه نمیکنند. همین موضوع در بیشتر شهرهای دیگر نیز وجود دارد.
– بیانصافی است که حدود 60 درصد مردم کشور آقای روحانی را بهعنوان رییس قوهی مجریه برگزیده باشند و رییس قوهی قضاییه کسی باشد که دائماً مشغول مداخله در سیاست داخلی و خارجی است، به رییس جمهور منتخب توهین میکند، و خود و سخنگویشان گویی مأموریتی جز خالی کردن دل مردم و ناامید کردن آنها ندارند.
– با چه منطقی سازگار است رییس صداوسیمایی که در دورهی تبلیغات همهی تلاش خود را برای تخریب دولت و پیروزی نامزد شکست خورده بهکار گرفت، پس از پیروزی دولت و آگاهی از دیدگاه اکثریت مردم کماکان با گردنی افراشته بر سر کار باقی بماند و سازمان تحت مدیریت او در همان مسیر پیشین گام نهد؟
– اقتضای وفای به پیمان اعتماد متقابل، توجه به خواست اکثریت برای رفع حصر …
– نامردی است پس از مشخص شدن گرایش مردم در انتخابات، روزنامهی کیهان که بودجهی آن از جیب مردم … کماکان…
– …
عزت و سربلندی همه در گرو تسلیم شدن در مقابل خواست مردم و کمک به نحقق مطالبات آنها است…
دل مردم را خالی نکنیم، اگر مردم خلاف نظر ما عمل کردند در صدد انتقامگیری از آنها بر نیاییم، هوی و هوس خود را در تریبونها بهنام مطالبات مردم جار نزنیم…
با مردم اندکی مهربان باشیم، مهربانی با مردم حتماً رضایت پروردگار را نیز در پی دارد.
منبع : صفحه فیس بوک نویسنده