سهراب سهیلی
یکی از روشهای جمهوری اسلامی برای از بین بردن سرنخ و یا منشا فساد
از بین بردن چند شخصیت نه چندان مهم است.
شخصیت هایی که به واسطه رسانه مشهور می شوند
و این شهرت چند روزه این ذهنیت را در افکار عمومی ایجاد می کند
که اعدام این تیپ افراد می تواند گواهی بر مبارزه سیستم قضایی جمهوری اسلامی با فساد باشد.
اما انفجار اطلاعات و شبکه های اجتماعی این بینش را در مردم زنده کرده است
که بسیاری از اعمال سیستم قضایی صرفا برای از بین بردن سرمنشا فساد است.
پس رسانه می تواند هم به نفع و هم به ضرر یک سیستم باشد.
حالا به واسطه تلگرام کنترل شده و فیلتر شده مردم به خوبی آگاه شده اند
که سلطان سکه و سلطان قیر و… تنها ابزار های افراد رده بالای نظام بوده اند
که عدم شان می تواند هستی آن بالادستی ها را تدوام ببخشد.
دیگر افکار عمومی فریب این بازی رسانه ای را نخواهد خورد.
مگر مرگ سلطان سکه منجر به شفافیت و سلامت اقتصادی شد،
که اعدام این یکی به پایان دادن به فساد بینجامد؟
فساد در رگ و پی این سیستم رسوخ کرده است.
این فساد افسار گسیخته ای نمی تواند با اعدام چند نفر از بین برود.
حکومتی که سیستم قضایی اش در معرض بیشترین اتهامات باشد، نمی تواند عدالت را در یک جامعه حاکم کند.
نگام ، ناگفته های ایران ما