نگام ؛ فرهنگ و هنر _ ترانه علیدوستی (زاده ۲۲ دی ۱۳۶۲، تهران) بازیگر سینما و تئاتر، دوبلور و مترجم فمینیست .اهل ایران می باشد. او تاکنون توانسته است عناوین متعدد سینمایی از جمله جایزه بهترین بازیگر زن، پنجاه و پنجمین جشنواره فیلم لوکارنو سوئیس، جایزه بهترین بازیگر زن، جشنواره فیلم آسیایی و عربی اوسیان سینه فن و سیمرغ بهترین بازیگر زن در جشنواره فیلم فجر را کسب کند. او در جشنوارههای فیلم وزول فرانسه ۲۰۱۴ و فیلم هانوی ویتنام ۲۰۱۲، یکی از اعضای هیئت داوران بود.
حسن مقیمی
علیدوستی به زبان انگلیسی مسلط بوده و مترجم ادبی است.او جایزه ادبی پروین اعتصامی را در پنجمین دوره برگزاری آن در قسمت ادبیات داستانی با ترجمه رؤیای مادرم، تألیف آلیس مونرو کسب کرد. ترانه علیدوستی در ویژه نامه شماره ۱۰۰ ماهنامه «صنعت سینما» که نگاهی است به سینمای ایران در دهه هشتاد، به انتخاب ۱۳۰ نویسنده و منتقد سینمایی به عنوان بهترین بازیگر زن دهه انتخاب شد،همچنین در سال ۱۳۹۰، ماهنامه سینمایی فیلم او را به عنوان بهترین بازیگر زن دهه ۸۰ انتخاب کرد.
ترانه علیدوستی از نامدارترین بازیگران زن سینمای ایران است که بازی در آثاری چون «چهارشنبه سوری»، «فروشنده» و البته «من ترانه ۱۵ سال دارم» را در کارنامه دارد. او در سریال پرطرفدار «شهرزاد» هم نقش اصلی را بازی میکرد سریالی که از شبکه نمایش خانگی پخش شد.
با این کارنامه پر و پیمان پرسش این است که چرا هیچگاه او را در قاب برنامههای تلویزیونی ندیدهایم. پرسشی که علیدوستی در یک رشته توئیت پاسخ آن را داده است.
بازیگر «درباره الی» در این باره مینویسد: «همونطور که گفتم با صداوسیما همکاری نداشتهام که خاطرهای ازش داشته باشم. فقط همون یک اتفاقی رو که باعث شد دورش رو خط بکشم میتونم در یک رشته توییت تعریف کنم: سال ۷۹، اولین فیلمم رو بازی کرده بودم اما هنوز اکران هم نشده بود و کسی مطلقا من رو نمیشناخت، دعوت شدم به برنامهای در شبکه جام جم، سرجمع ده دقیقه، به عنوان استعداد نوجوان. برنامه زنده بود و در ساختمان شبکه دو ضبط میشد. سینمایی بود و مهمونهای دیگه هم داشت.
سرساعت رسیدم ساختمون شبکه ۲. حراست بانوان جلوم رو گرفت که پالتوت کوتاهه. تا زیر زانوم بود. برق ناخن هم داشتم. گفتن نمیشه بری. گفتم من اینجا کار نمیکنم، مهمونم. خیر. نمیشه. از طرف برنامه یکی اومد دنبالم. اصرار و التماس که میشه تا خونه بری مقنعه سر کنی؟ متاسفانه بچه بودم، گفتم چشم، تا خونه رفتم و برگشتم. راهم دادن.
پشت صحنه منتظر نوبت آنتنم بودم که یه آقایی اومد درحالی که لبخند عریضش تا بناگوش رفته بود گفت ترانه خانم محیط اینجا سینما نیستا، لطفا جلوی دوربین رفتی نخند. لبخند بزن ولی کامل نخند. بالاخره رفتیم جلوی دوربین. دو سوال جواب دادم دیدم مجری خانم چشم و ابرو میاد: از پشت صحنه اشاره میکنن علیدوستی پاش رو نندازه روی پاش.
پاییز بود. زدم بیرون خیابون الوند رو پیاده و عصبی اومدم پایین. نیم ساعت هم تو برنامه نبودم ولی نصف روز تحقیر شدم. عهد کردم هرگز دیگه پام رو نذارم اونجا. و نگذاشتم. در این ۱۸ سال بارها تو مصاحبههام اینو گفتم که تلویزیون نخواهم رفت و از طرف همکارانم و گاهی مردم انتقادهایی هم بود.»