✍️ حبیب رمضانخانی
«اگر حاج قاسم نبود، فائزه کنیز داعش بود شاید» این توئیت شجاعی، نماینده مجلس بود که در فضای مجازی جنجالی شد. دفعه اول نبود و موافقان سیاست منطقه ای نظام بارها با محتواهای مشابه در جواب مخالفان و منتقدان از آن استفاده کرده اند؛ اگر در فلان جا نبودیم، داعش کشور را اشغال می کرد، بانوان ایرانی را به اسارت می گرفت و … که در بیشتر آن ها واژه و مفهوم تحقیر آمیز تجاوز جنسی غالب است.
این ادبیات بیشتر از سوی افرادی عنوان می شود که به جرات می توان گفت تاکنون سلاحی علیه دشمن به دست نگرفته اند، ولی برای فرار از پاسخ و جواب منطقی، به این گفتار و شعار کلیشه ای متوسل می شوند. در جواب این عزیزان باید چند نکته را متذکر شد:
۱. کمتر خانواده ای در ایران را می توان سراغ گرفت که خود و عزیزانشان در راه وطن از جان و مال خود نگذشته باشند. پس همه طعم جنگ و همزمان ناامنی را چشیده اند و پای کشور هزینه داده اند.
۲. آمدن داعش به کشور و اشغال ایران، بیش از اینکه ما را قدردان امنیت و تلاش نیروی های نظامی وطنی کند، در دل خود یک نوع تحقیر و حس ضعف در خود نهفته دارد. وقتی به قول خودتان ما ۸ سال در جنگ تحمیلی مقابل بسیاری از قدرت ها ایستادیم و ذره ای از خاک کشور را از دست ندادیم، بعد از اینهمه هزینه و افتخار داشتن تسلیحات و جنگ افزارهای مدرن، تبدیل به قدرتی در منطقه شدیم، آیا باور پذیر هست که با آمدن داعش و تصرف کامل عراق، نوبت بعد اشغال ایران و به غارت بردن جان و مال هموطنان بود؟ این نوعی توهین به توان نظامی کشور نیست؟
۳. مسلما برای بیشتر افراد جامعه یک تعریف شغلی و سازمانی وجود دارد. وظیفه ای محول و بودجه ای در نظر گرفته شده است. در بحث امنیت نیز، درست است بسیاری جان بر کف بوده و بیش از همه این وظایف برای وطن ایثار می کنند، افرادی به عنوان شاغل در حال انجام وظیفه و پاسداری از وطن هستند. اتفاقا این را هم می دانیم که برای هر چیزی در این کشور کم گذاشته شده، برای تسلیحات و مخصوصا نیروهای برون مرزی تا حدامکان بودجه و هزینه کافی اختصاص یافته است. پس نبایستی بر سر هر موضوعی این امنیت که جز معدود داشته ها و موارد رضایت بخش مردم هست، فراتر از وظیفه شغلی بر سر این مردم کوبیده شود و مورد منت قرار گیرد. مخصوصا وقتی هزینه این امنیت از منابع و جوانان این مردم تامین شده است.
۴. فعالیت در خارج از مرزهای کشور و فعالیت در سطح سپاه قدس و گروه های نیابتی، بی شک از مسائلی هست که موافقان و مخالفان خود را دارد. پس آنچیزی که بر هدف و مراد گروهی، علی رقم مخالفت دیگران انجام می شود، بایستی آنچنان نتایج مثبت داشته باشد تا دیگران را قانع کند، نه اینکه هم هزینه و هدف خود را دنبال کنند و همزمان منت آن را بر سر مردم ایران بکوبند.
در آخر امیدوارم بسان موارد کلیشه ای دیگر که هر مخالف و منتقدی را با انگ عامل خارجی و دشمن نواختیم، دیگر شاهد این مثال که تحقیر مردم و پایگاه امنیت کشور است، نباشیم و آقایان تفنگ بر دست نگرفته، امنیت را به پای منافع فردی و گروهی خود بیش از این قربانی نکنند.