راه سبز امید
اکنون پس از ۴۰ سال درست در موقعیت سال ۵۶ قرار گرفته ایم.
تازه درخت اصلاحات و مبارزه با استبداد دارد بار و نتیجه می دهد
و حاکمیت زیر فشار خارجی مجبور به قبول اصلاحات می شود
و از این بابت باید از ترامپ خیلی ممنون باشیم.
او با ضدیت با اصلاح طلبی در واقع بزرگترین حامی اصلاح طلبی است.
از دست دادن این فرصت تاریخی یکی از بزرگترین اشتباه خواهد بود.
در پیش از پیروزی انقلاب هم یک فرصت سوزی بزرگ اتفاق افتاد.
و فرصت تاریخی ای را که کارتر با تحت فشار قرار دادن شاه برای ایجاد فضای باز سیاسی ایجاد کرده بود از دست رفت.
باید همیشه آن اشتباه تاریخی را به یاد داشته باشیم
و نسل انقلاب باید آن را برای فرزندان خود روایت کند
تا نسل کنونی دوباره آنرا تکرار نکند.
تکرار انقلابی دیگر برای همیشه ملت ایران را از روی صفحه جغرافیا حذف
و به تاریخ ملحق خواهد کرد
و پس از آن سراغ ملت ایران را باید از کتاب های تاریخ گرفت.
از هر فرصتی برای اصلاح نظام باید سود جست.
فشار خارجی بر نظام استبدادی یک فرصت تاریخی برای ملت جهت پیشبرد پروسه اصلاحات است.
با شعار “بختیار نوکر بی اختیار ” در سال ۵۷ و با یکی کردن شاه دیکتاتور و بختیار دموکرت
راه را بر اصلاح نظام شاهنشاهی و خروج از استبداد سلطنتی بستیم
و خود را از دامن استبدادی به دامن استبدادی دیگر انداختیم.
یک بار دیگر با تکرار شعار احمقانه و عوامانه “اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا”
و با یکی کردن اصولگرای طرفدار ولایت مطلقه و اصلاح طلب طرفدار دموکراسی
راه را بر اصلاح حاکمیت استبدادی مطلقه نبندیم.
و خود را از چاله به چاه عدم نیندازیم.
نگام ؛ ناگفته های ایران ما