✍️یاسر عرب،کنشگر عدالتخواه
انقلاب ۵۷ و رفراندم آن و تصویب قانون اساسی اش یک هیجان و شور بود که نتیجه آن شرایط کنونی کشور و فراگیری فقر و فساد و بدنام شدن روحانیت و مکتب تشیع است.
در سال ۵۷ نیمی از جمعیت زیر ۱۶ سال سن داشتند و تنها ۲۵ درصد بزرگسالان (رأیدهندگان) سواد خواندن و نوشتن داشتند و فقط ۲۰۰ هزار نفر دانشجو و دانشآموختهی دانشگاه بودند.
در تمام کشور شاید ۱۰ هزار نفر هم متن قانون اساسی را نخوانده بودند و مثلا نمیتوانستند بفهمند که چگونه میشود بین جمهوریت (ملاک نهایی رای مردم است) و ولایت فقیه (ملاک نهایی نظر فقیه است) جمع کرد. شاید ۱۰۰ نفر هم در تمام ایران معنای نظارت استصوابی و فرق آن را با نظارت استطلاعی و نقش این تفاوت در بن بست دموکراسی را نمیدانستند.
خود استاد مطهری (نظریهپرداز انقلاب) هم در سال ۵۷ میگفت خودمان نمیدانیم منظور از حکومت اسلامی دقیقا چیست!
بیش از ۹۰ درصد جمعیت کنونی کشور در همهپرسی قانون اساسی سال ۵۸ شرکت نداشته اند و اکنون حق دارند تا به گفته خود بنیانگذار جمهوری اسلامی (در بهشت زهرا) سرنوشتشان را خودشان تعیین کنند.