پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ احمدینژاد با نوشتن نامهای به حسن روحانی به جلوگیری از برگزاری گردهمایی هواداراناش اعتراض کرده است. او در نامه خود به سرکوب اعتراضات مردم در آبان ۹۸ نیز پرداخته است. او با نوشتن چنین نامههایی به دنبال چیست؟
به گزارش دویچهوله، احمدینژاد در این نامه که فردای سالروز انقلاب (۲۲ بهمن) در کانال تلگرامی او نیز منتشر شده، از رویکرد دولت روحانی در قبال برگزاری تجمعات مردم به شدت انتقاد کرده است.
او از “برخورد قهرآمیز” نیروهای امنیتی با هواداران رئيس جمهور سابق در روز ۲۲ بهمن گفته و این موضوع را با سرکوب اعتراضات مردمی در آبان سال ۱۳۹۸ مقایسه کرده است.
این دومین نامه احمدینژاد به روحانی در هفتههای اخیر است. افزون بر آن، نوشتن نامه به سران و رهبران قدرتهای جهان نیز تبدیل به عادت او شده است.
آخرین نمونه آن، نامهای است که احمدینژاد برای جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا نوشته است. پیش از آن نیز، برای ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ نیز نامه نوشته بود. نامههایی که عموما بیپاسخ میمانند.
محمود احمدینژاد در شرایطی خواستار پیگیری “برخورد قهرآمیز” با هواداران خود شده است که سرکوب خشن اعتراضات مردم در جریان موسوم به جنبش سبز را در کارنامه خود دارد.
در سال ۸۸ و به دنبال اعتراضات مردم نسبت به نتایج انتخابات دور دوم ریاست جمهوری او، شمار کثیری از معترضان توسط نیروهای امنیتی جان خود را از دست دادند و عدهکثیری نیز به زندان افتادند.
از سوی دیگر، اعتراض احمدینژاد نسبت به برگزاری مراسم سالروز انقلاب اسلامی مصادف شده است با اعتراض روحانی و نزدیکانش نسبت به آنچه که از آن به عنوان “توهین” و “هتاکی” علیه رئیس جمهور یاد میکنند.
علیرضا معزی، معاون ارتباطات دفتر روحانی شعار “مرگ بر روحانی” که در مراسم سالروز انقلاب اسلامی از سوی تجمع کنندگان سر داده شد را نشانه “تهی شدن نظام از جمهوریت” خوانده بود.
به این ترتیب میتوان گفت که در سالروز ۲۲ بهمن، در نقطهای از تهران ماموران امنیتی مانع از تجمع هواداران رئیس جمهور پیشین ایران شدهاند و در نقطهای دیگر موتورسواران خواستار مرگ رئیس جمهور کنونی این کشور.
احمدینژاد و نامههایش!
نامهنگاریهای احمدینژاد تاریخ خود را دارد. اما این تاریخ در هفتههای اخیر شاهد تحول جدیدی بوده است. شمار دفعات نامهنگاری احمدینژاد فزونی گرفته است.
صرفنظر از نامههای اعتراضآمیزی که برای خلف خود مینویسد، او به شماری از رهبران قدرتهای بزرگ جهان نیز نامه نوشته است، از جمله به ترامپ، پوتین و جو بایدن.
در این نامهها چه نوشته است، روشن نیست. اما روشن است که نامههایش یا به آدرس درست نمیرسند، یا اگر میرسند، بی پاسخ میمانند.
اما افزایش شمار دفعاتی که احمدینژاد برای مردم ایران پیام ویدیویی میفرستد، در گفتوگو با فرستندههای “معاند” پیشقدم میشود و نامهنگاری میکند، به این گمان دامن زده است که هدف بیش از اطلاعرسانی بوده و او بر آن است تا در انتخابات پیشرو، یا انتخابات ۱۴۰۰ ریاست جمهوری بار دیگر عرضه اندام کند.
روزی خبر میدهند که عدهای از هوادارانش کنار منزل او تجمع کرده و خواستار پا پیش نهادن او در انتخابات شدهاند، و روز دیگری احمد خورشیدی، دبیرکل جمعیت خدمتگزاران انقلاب اسلامی که به طور “تصادفی” پدر داماد احمدینژاد است، از “دو سه برابر” شدن شمار حامیان او ظرف چند سال گذشته میگوید.
خورشیدی به خامنهای توصیه میکند که برای جذب بیشتر مردم به انتخابات راه را برای نامزدی احمدینژاد سد نکند.
محمدرضا عباسیفرد، یکی از اعضای سابق شورای نگهبان هم احتمال تایید صلاحیت احمدینژاد را در انتخابات ۱۴۰۰ محتمل دانسته است.
محمدجواد ابطحی، نماینده سابق مجلس هم مدعی شده که “رایزنیهای پشت پرده” در احتمال تغییر رویکرد شورای نگهبان نسبت به تایید صلاحیت احمدینژاد بیتاثیر نبوده است.
گمانهزنی درباره “رایزنیهای پشت پرده” حتی احتمال تماسهای احمدینژاد و بیت رهبری را نیز در برمیگیرد.
در این موضوع که حضور احمدینژاد میتواند تنور انتخابات را داغ کند، شاید تردید زیادی روا نباشد. اما جای تردید بسیار دارد که تنور داغ انتخابات بتواند بنبست سیاسی موجود را برطرف کند.