راه سبز امید
اولین اصلاح طلب در نظام جمهوری اسلامی و منتقد استبداد دینی
از درون نظام کسی به جز مرحوم ایت الله طالقانی نبود.
او در دوران کوتاه زندگی خود پس از انقلاب
تا زنده بود مهار یکه سالاران را با قدرت در دست داشت
و تا آن جا که توان داشت به آن ها اجازه استبداد
و افراط و پایمال کردن حقوق و آزادیهای ملت به نام دین را نمی داد.
او مهمترین حامی نظام حکومتی شورایی
و تشکیل انجمنهای ایالتی و ولایتی مطابق قانون اساسی مشروطه بود.
او با آنکه یک روحانی ملی گرا و طرفدار مصدق و مخالف با استبداد شاه بود
ولی مانند دیگر روحانیون با طرحهای اصلاحی او تحت عنوان
انقلاب سفید مانند اصلاحات ارضی و حق رای زنان مخالفتی نداشت
و آن را در جهت توسعه سیاسی و حذف استبداد تلقی می کرد.
لذا بزرگترین اشتباه شاه دستگیری و حبس او و مهندس بازرگان
و عدم تمایز بین جریان روشنفکری دینی و روحانیون سنتی و قشری بود
مرگ زود هنگام و مشکوک آیت الله طالقانی
راه را بر انحراف نظام جمهوری اسلامی از اهداف انقلاب اسلامی
و آرمانهای آزادیخواهانه و عدالتخواهانه مردم ایران گشود.
لذا بیهوده و گزافه نخواهد بود اگر مرگ مشکوک او را
همچون ربایش امام موسی صدر توطئه ای بیرونی و شیطانی
برای انحراف انقلاب ایران و به بن بست کشاندن آن توسط دشمنان ایران و اسلام دانست.
در نظام جمهوری اسلامی هیچکس به اندازه او هم وزن بنیانگذار جمهوری اسلامی نبود
و وزن و مقبولیت مردمی و کاریزمای او همسان با رهبری نظام بود.
لذا اگر او زنده می ماند جلوی استبداد و انحراف و افراط کاریها
و یکه تازیهای روحانیون قدرت طلب گرفته می شد
و شاید حوادثی مثل اشغال سفارت آمریکا
و استعفای دولت بازرگان و انقلاب فرهنگی و تصویب اصل ولایت فقیه
در قانون اساسی و جنگ با عراق و کشتار ۶۷ هرگز به وقوع نمی پیوست.
شرکت در مراسم سالگرد فقدان شهادت گونه او در کانون توحید
تاکید بر تداوم راه جاودانه و شرافتمندانه اوست.
روحش شاد و راهش مستدام.
نگام ، ناگفته های ایران ما