پایگاه خبری / تحلیلی نگام – ✍️امید فراغت
برخی از حکمرانان ایران برای توجیه دفاع از طالبان میگویند آنان بخشی از مردم و واقعیت افغانستان هستند و بر همین اساس باید به رسمیت شناخته شوند کاملا هم درست میگویند اما چرا خواست و مطالبات اکثریت ملت ایران را به رسمیت نمیشناسند؟
چرا نمیتوانند اکثریت ملت ایران را به عنوان یک واقعیت با قد، قواره و مختصات مشخص بپذیرند؟اینکه نمیشود برای جوامع دیگر ننه بود اما برای ملت خودشان زنبابا!
جامعه ایران زمانی میتواند به رشد و توسعه برسد که جریانهای مختلف سیاسی با پشتوانه هواداران و طرفدارانشان یعنی همان ملت بتوانند در یک فضای تعامل و درک و شناخت وسیع یکدیگر را به رسمیت بشناسند!
اگر طالبان به عنوان بخشی از مردم و واقعیت افغانستان است پس چرا با توپ، تانک و اسلحه قدرت را تصاحب کردند؟
این درست که طالبان یک واقعیت است اما واقعیتیست که با زور و اسلحه ایجاد شده است پس در دنیای امروز هر واقعیتی برآمده از روح حقیقی ملتها نیست!
جامعه امروز ایران به واسطه فناوری و تکنولوژی دسترسی آسان به وقایع گذشته و حال دارد و به تعبیری گفتار و رفتار همه حکمرانان از گذشته تا به امروز در برابر دیدگان ملت قرار گرفته است بنابراین باید پذیرفت واقعیتهای ایجاد شدنی در فضای باز و بسته، واقعیتهایی متفاوت هستند بنابراین جامعه امروز افغانستان در فضایی که زور و اسلحه نباشد یک واقعیتی را ایجاد میکنند و در فضایی که زور و اسلحه باشد واقعیت دیگری ایجاد میشود پس روش و منشی که واقعیتها را ایجاد میکند مورد تحلیل و تفسیر قرار میگیرد و اگر آن روش و منش برآمده از جریان طبیعی و رَوند حرکت طبیعی جامعه نباشد هر واقعیتی که ایجاد شود آن واقعیت مجاز است!