سهراب سهیلی
پس از آنکه دکتر ظریف در گفتگویی ویدئویی اقرار کرد
که در ایران پولشویی می شود،
بسیاری از منتفعان پولشویی چاره را در حمله به ظریف دانستند.
از نمایندگان متعصب مجلس تا ریاست قوه قضائیه،
همگی اظهارات ظریف را خیانت و آب در آسیاب دشمن ریختن دانستند.
وزارت امور خارجه و بعضی از اصلاح طلبان اما مقابله به مثل کردند و از ظریف دفاع کردند.
هرچند، شخص رئیس جمهور هنوز از وزیر خودش دفاعی نکرده است!
اما چرا اصول گرایان به جای آنکه جنگ را به زمین دشمن بیدازند،
به یاران خودی حمله می کنند؟
مگر ظریف از دشمنان منطقه ای آنها دشمن تر است؟
اگر ظریف استیضاح شود، دیگر مشکلات رفع می شوند؟
اگر شخص دیگری سکان هدایت وزارت خارجه را بر عهده بگیرد،
آن وقت دیگر نه پولشویی رخ می دهد و نه سخنی از پولشویی به میان می آید؟
چه اتفاقی می افتد که عده ای قدرت فهم دشمن از دوست را از دست می دهند؟
دو دلیل عمده دارد:
یا آنها فریبکارند
و با این جنجال های رسانه ای نمی خواهند ثروت حاصل از پولشویی شان از بین رود
و یا جاهل اند.
در هر دو صورت آنها خطاکارند و چوب خطای خود را اول خودشان می خورند.
نگام ، ناگفته های ایران ما