شهره عاصمی
کشور ما این روزها تبدیل به گوشت قربانی شده است.
هر کسی با نیتی چشم بر این گوشت قربانی دوخته است.
همه هم جلسات و سمینارها را به نیت خیر و زیر پرچم حقوق بشر برگزار می کنند.
هیچ گروهی نمی گوید چشممان به گوشت قربانی است.
پولها را ریخته اند و سمینار و جلسه و …برگزار می کنند.
آن بخش نظام هم که هم قدرت و ثروت و تنفگ را دارد
ذره ای حاضر به تغییرات اساسی نیست
و در فساد غرق شده است.
مردم عادی هم که عاجز شده اند
به اشخاص و گروه های مختلف دخیل می بندند.
فکر می کنم تنها راه نجاتمان آن باشد
که هرکس دخیل را به خودش ببندد.
دخیل همین جاست همین جاست.
نگام ، ناگفته های ایران ما