✍️ احسان منصوری
بیعملی ایران در مقابل ترامپ کمنظیر ست. در
دوره بوش ایران همزمان طرح صلح را پیشنهاد داد و هم ارتش آمریکا در عراق را
فلج کرد. حالا اما نه هزینهای بر ترامپ تحمیل میکند و نه کانال گفتگویی
را باز کرده است. گویی مقامات ایران توسط ترسهایش و وعدههای
دموکراتها-اروپاییها مسخ شده اند.
ایران قبلا طعم این دلبستگی به حزب خارج از دولت آمریکا را چشیده. در زمان
گروگانگیری کارتر را سرنگون کرد و ناچار از تحمل ریگان شد. حالا هم گویا
قرار ست ایران ابزار شکست خوردن ترامپ و موفقیت دوستان جان کری باشد. غافل
از آنکه دموکراتها پس از پیروزی، مجانی به برجام باز نخواهند گشت.
اروپاییها و دموکراتها ترجیح میدهند ایران در مقابل ترامپ بایستد، اما
صورتحسابش را پرداخت نکنند. چین هم خود را کنار کشیده تا ایران به تنهایی
با ترامپ سرشاخ بماند. حتی روسیه هم هزینه چندانی نمیپردازد. هر سه تصور
میکنند ایران دستش خالی ست و ناگزیر از تداوم این وضع.
اما راههای پیشروی ایران چیست؟
۱. خروج از برجام-تحمل فشار-ساخت بمب اتم
۲. خروج از برجام-حفظ پروتکل الحاقی-گفتگو رسمی با ترامپ
۳. حفظ برجام-توسعه غنیسازی/موشکی-گفتگو غیررسمی با ترامپ
۴. حفظ برجام-توسعه غنیسازی/موشکی-امتیازگیری از اروپا/چین
۵. حفظ برجام-عدم غنیسازی-انتظار پیروزی دموکراتها
ایران راه پنجم را دنبال می کند؛ هم چوب را میخورد هم پیاز را. راه ۵
چیزی جز هزینه برای ایران نیست و هیچکس آنرا جبران نخواهد کرد چون نیازی به
این کار نمیبیند. برای راه ۴ هم دیر شده. توان و امکانات لازم برای راه ۱
را هم نداریم. گزینههای ۲ یا ۳ راههای باقیمانده تصمیم سازان است.
قبلا پیشنهاد کردم که از شخصیت ترامپ استفاده کنیم. اگر فریفته شود و به
توافقی بزرگ امید ببندد، ضربات بعدی را به تاخیر میاندازد. در عین حال
باید او را متوجه کرد ضربه به ایران بیهزینه نیست. ایران باید شجاعت و
خلاقیت به کارگیری چماق و هویج را به دست بیاورد.