سلام بر رزمندگان
دیروز و امروز
ما کهنه سربازان جنگ، شاید اکنون پریشان باشیم اما پشیمان نیستیم.
همان رزمندگان پیادهایم که سواری نیاموخته و به وسوسهی کسب مال و قدرت نرفته بودیم.
سن ما کم بود ولی هدفی بزرگ داشتیم.
تعداد ما در همه هشت سال جنگ، تنها ۳/۵ درصد جمعیت کشور بود ولی علی رغم همه کمبودها و جراحت ها، مردانه بار دفاع را تا آخر بر دوش کشیدیم و ملت را تنها نگذاشتیم
ما غارت را آموزش ندیدیم. رفتیم تا غیرت را تجربه کنیم.
اکنون نیز فریاد میزنیم که:
این حرامیان ریش دار قافلهی اختلاس از ما نیستند…
این گرگهای مال مردم خور و
این خوارج خرافه پسند از ما و وصله ی شهیدان ما نیستند.
ما امروز استخوان در گلو و خار در چشم، از حال و روز امروز مردم خوبمان شرمندهایم
شرمنده ایم، با صورتی سرخ از پاره های تنی که در فکه و شلمچه و مجنون و دهلران و ارتفاعات غرب جا مانده است.
احساس پاک و پردوام مسئولیت اجتماعی نیازی به ترجمه و تبلیغ نداره.
ما، اگر به جبهه نمیرفتیم، با دشمنی که به تلافی قادسیه، برای سلطه بر مردم و میهن ما آمده بود، چه می کردیم؟
پس بچههای ما را به درستی قضاوت کنید و حساب اندکی که آلوده شدند و شرافت خود را فروختند، به پای همه ما ننویسید.
سربازم و هرگز نکنم پشت به میدان
گر سر برود من نروم از سر پیمان
فاسد بود آن خون که به پای تو نریزد
ای خاک مقدس که بود نام تو ایران
هفته دفاع مقدس مبارک