یدالله اسلامی
ظریف دیپلمات کارکشته و باریک بین ونکته سنجی است .
درباره آن چه هست و شرایطی که در آن هستیم
و رابطه با دنیای خارج پاسخی واقع بینانه ولی پر از ابهام داده اند .
در این عبارتی که به خوبی هم شنیده و دیده شد
یک دنیا سخن نهفته است .
این که ما خودمان خواسته ایم به کدام ما اشاره دارد؟؟
این خواست سرنوشت ناگزیر ما بوده است یا نه؟
آیا این نکته واکاوی شده ؟
و البته در آن پرسش وتردید بسیار است .
و این که این خواسته مطالبه کدام یک از ما بوده است نیز به بازنگری و بازبیینی و روشنگری دارد.
اگر چه روشنی این واقعیت ها بیش از آن است که نادیده گرفته شود .
این که خود ما خواسته ایم بیانگر آن است که می توانستیم به گونه ای دیگر نیز بخواهیم
و در آن گونه خواستن این همه دشواری و سختی رقم نمی خورد
و رابطه بهتری با دنیای پیرامون شکل می گرفت .
یعنی می شد ایران نقطه کانونی برخوردهای و اقدامات برخی کشورهای دیگر نباشد
و یا اینکه می شد هزینه های ناشی از مخالفت و دشمنی ها بسیار کاهش یابد
و یا می شد زندگی بهتر و با آرامش بیشتری برای مردم رقم زده شود
و یا می شد میل به ماندگاری در کشور برای جوانان و دانش آموختگان افزایش یابد
و یا می شد فرار سرمایه مادی ونیروی انسانی توان ملی را دچار فرسایش نکند .
ویا ……….
و یا تبلیغات و اقدامات علیه کشور با خواست ما در هم شکسته شود .
دراین که ما خواسته ایم جای تردیدی باقی نمی ماند .
به نظر می رسد که دراین میانه دو ؛ ما؛ وجود دارد
یکی مایی که این گونه خواسته ایم
و ما ی دیگری هم هست
که این گونه نخواسته و نمی خواهد
ولی آن ما ی این چنین خواسته برآین ؛ مای ؛ این چنین نخواسته غلبه دارد .
این ما ی این سوی قدرت با صدای بلند و رسا د رهر فرصتی که امکان یافته است
برصلح و آشتی و احترام متقابل و رابطه بهتر با جهان
و حل مشکلات درونی جامعه ایرانی
و اولویت حل مشکلات درونی کشور و مردم
برسایر مسائل منطقه ای
و زندگی بهتر و آزادی در داخل
و صلح در بیرون تاکید کرده است .
ودر انتخابات ها نیز همین خواست را فریاد زده است .
ولی این خواسته دست نا یافتنی شده است
و آن خواسته ای که آقای ظریف از ان سخن گفته اند حاکم وجاری شده است .
خوب ما هم اینک گرفتار درمیانه این دو ؛ ما ؛ شده ایم .
نگام ؛ ناگفته های ایران ما