پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ بابک کریمی 22 مارس 1960 میلادی (سوم فروردین ۱۳۳۹) در خانوادهای اهل سینما در شهر پراگ متولد شد. خانواده او 9 ماه پس از تولدش برای کار دوبلاژ به شهر رم رفتند و اقامت او در رم تا پنج سالگی ادامه داشت.
نخستین تجربه او به عنوان بازیگر در سن 10 سالگی در ایران شکل گرفت و او در ادامه در برخی فیلمهای تبلیغاتی نیز حضور یافت. بابک کریمی فرزند نصرت کریمی و اعلم دانایی بازیگر پیشکسوت تئاتر ایران است. او در کودکی در فیلم درشکهچی ساخته پدرش نصرت کریمی بازی کرد اما حضور بعدی او در سینمای ایران حدود 40 سال بعد بود؛ در فیلم جدایی نادر از سیمین که در نقش بازپرس دادگاه ظاهر شد. او بعد از آن فیلم در فیلمهای کارگردانان ایرانی دیگری هم ایفای نقش کرده است.
کریمی پس از سپری کردن دوران دبستان در تهران به ایتالیا رفت و پس از تحصیل در زمینه هنر، در دانشگاه سینمایی چنترواسپریمنتاله در شهر رم به تدریس سینما پرداخت.
او فارغالتحصیل از انستیتو روسلینی رم است. کریمی علاوه بر حضور در پروژههای مستند به عنوان کارگردان، فیلمبردار و تدوینگر در کشورهای مختلف، تدوین فیلمهای سینمایی پلاچیروریتسوتو، مارکیز و رأی مخفی را بر عهده داشته است.
اصغر فرهادی با دیدن فیلم بلیتها ساخته عباس کیارستمی، او را برای حضور در فیلم جدایی نادر از سیمین در نقش قاضی انتخاب کرد. کریمی در دو اثر دیگر اصغر فرهادی یعنی گذشته و فروشنده نیز بازی کرده است.
او خرس نقرهای بهترین بازیگر مرد جشنواره بینالمللی فیلم برلین ۲۰۱۱ را بههمراه گروه بازیگران فیلم جدایی نادر از سیمین کسب کرد.
این سینماگر ایرانی که روابط نزدیکی با ایتالیایی ها دارد، همچنین در فیلم «زندگی در پیشرو» (The Life Ahead) حضور پیدا کرده است؛ فیلمی که ستاره سالهای دور و دوران طلایی هالیوود، یعنی سوفیا لورن را در خود میبیند. به گفته کریمی تجربه همکاری با این افسانه هالیوودی یکی از بهترین تجارب زندگیاش بوده و هیچگاه فکر نمیکرده چنین اتفاقی برایم رقم بخورد.
فیلم «زندگی پیش رو» ساخته «ادواردو پونتی» ابتدا از تاریخ ۶ نوامبر در سینماهای آمریکا اکران محدودی داشت و از ۱۳ نوامبر (۲۳ آبان) از سوی سامانه نمایش آنلاین نتفلیکس عرضه شده است.
او در پاسخ به این پرسش که آیا فکر میکنید ایتالیا باید این فیلم را به عنوان نماینده اسکار معرفی کند؟ گفته بود که امسال رقبای فوقالعاده دیگری هم وجود دارند. مثل فیلمهای جدید مارکو بلوکیو و ماتئو گارونه. اما فکر میکنم ایتالیا باید این حقیقت که سوفیا لورن پس از سالها به سینما بازگشته را به خوبی پاس بدارد. او لایق چنین ادای احترامی است.