علیالظاهر قرار نیست قالیباف از کوچ به پاستور منصرف شود و کلیت بهارستان نیز در تکاپوی فرستادن او به پاستور هستند.
بهارستاننشینانی که خواهان و مایل به حضور قالیباف در انتخابات ۱۴۰۰ اند به چند دسته تقسیم میشوند:
بخشی “احمدینژادیهای بهارستان” اند که میخواهند قالیباف را برای همیشه از عرصه سیاست خارج کنند؛ عدهای دیگر هواداران “دکتر خلبان” اند که به امید حضور هشت ساله در پاستور مشوق قالیباف برای ریاست جمهوری سیزدهم هستند؛ و بخشی نیز کسانی هستند که سیطره و انحصارطلبی قالیباف بر مجلس را نمیپسندند و میخواهند از او یک “سرشکسته و بازنده سیاسی بسازند”.
نزدیکان قالیباف که همچنان در “جوزدگی” هرم سبز بهارستان و ساختمان مشروطه هستند، به تحلیلهای سطحی اکتفا کرده و خود را از پیش برنده خرداد ۱۴۰۰ میپندارند و هنوز متوجه نشدهاند در عرصه رقابت انتخاباتی نمیتوان با “تفنگ بادی” به جنگ “ژ۳” رفت.
قالیباف و اعوانش هنوز وارد میدان نشده، خودزنیها را شروع کرده و پیدرپی قافیهها را میبازند. هیجانزدگی بیاندازه در اصلاح قانون انتخابات و تلاش بیوقفه برای دوختن ردای ریاست جمهوری بر تن فرمانده پاستور باعث شده تا نوک پیکان تخریب نامزدهای نظامی انتخابات ۱۴۰۰ به سمت قالیباف باشد و افرادی مانند دهقان، سعیدمحمد، محسن رضایی و… کمتر مورد تخریب قرار گیرند.
از سوی دیگر مشاوران قالیباف فراموش کردهاند برای ورود به هر عرصه و رقابتی علاوه بر میل و شوق و هیجان، تحلیل رقیبان و شناخت واقعی از توان و ظرفیتها نیز ضروری و لازم است.
گعده مشاوران قالیباف علیالظاهر خود را تنها حاضران ماراتن ۱۴۰۰ میدانند و مدعیان قدرتمند صندلی پاستور را بازنده تصور نمودهاند.
قالیباف در حال قرار گرفتن در بین دو دم قیچی انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم است؛ یک دم که با همگرایی ناخواسته ظریف، جهانگیری و لاریجانی به وجود آمده و قطعا در انتخابات در برابر قالیباف به اتحادی نانوشته خواهد رسید و دم دیگر همسویی جلیلی، احمدینژاد و ضرغامی در برابر سایر رقباست.
هر چند که نمیتوان قرابتی بین رویکرد جلیلی و احمدینژاد متصور بود اما به دلایلی در تقسیمبندیها قطعا قالیباف در برابر این دو خواهد بود.
احمدینژاد و قالیباف سابقه رقابت جدی در سال ۸۴ دارند، رقابتی که شاید در ذهن قالیباف، “گوی پاستور” توسط احمدینژاد از دستان او ربوده شد.
از سوی دیگر قطعا اصولگرایان از چهرهای مانند جلیلی حمایت خواهند کرد تا قالیبافی که تاکنون قدرت اجماعی از خود نشان نداده است. حال قالیباف چگونه در زمین سوختهای بازی خواهد کرد که هیچ تماشاچی خواهان دیدن بازیاش نیست./ ایلنا