دریا مهر پیشه
این روزها قیمت گوشت و میوه و آجیل و تقریبا می توان گفت همه چیز سر فلک کشیده است.
و جالب این جاست که باز عده ای مثل قبل و چه بسا بیشتر خرید می کنند که همین اشتباه باعث می شود قیمت های نجومی اجناس کاهش که پیدا نمی کند هیچ بیشتر هم افزایش می یابد.
مردمی که ادعای 2500 سال فرهنگ دارند آری فقط ادعای فرهنگ دارند چنان از نداری و فقر یکدیگر استفاده می کنند و گوی سبقت خرید را از دست یکدیگر می ربایند که انسان را یاد قانون جنگل می اندازد.
اینکه هر کس قویتر باشد پیروز میدان است و زنده می ماند.
باید از خودمان شروع کنیم.
اگر کمی فقط کمی انسانی فکر می کردیم اگر سر سوزنی اتحاد داشتیم این چنین بر سر خودمان و بقیه نمی آوردیم .
با نخریدن و نخوردن گوشت و بقیه چیز ها نمی میریم نه خودمان نه روحمان نه شخصیتمان نه وجدان و نه انسانیتمان اما با خریدن و خوردنش فقط ظاهرا یک موجود زنده ایم که نه روحی دارد نه شخصیتی نه انسانیتی نه وجدانی .
متاسفانه مرفهین جامعه فقط به خودشان فکر می کنند و می گویند ما که قدرت خرید داریم گور پدر هر کس که نمی تواند بخرد.
برای سگ و گربه شان بهترین گوشت ها را می خرند در حالی که عده ای در همین کشور توان خرید آشغال گوشت را هم ندارند.
چنان برای مهمانی هایشان بریز و بپاش می کنند که نصف بیشتر غذاها راهی سطل های زباله می شوند و عده ای مجبورند سهمشان را از سطل های زباله بگیرند.
برای کودک هفت یا هشت ساله شان گران ترین گوشی و کفش و لباس ها و خوراکی ها را می خرند اما همان لحظه کودکی گوشه خیابان برای سیر کردن شکمش مجبور است با ترازوی کهنه اش سیری آن ها را اندازه بگیرد قید کودکی اش را بزند فقط برای اینکه زنده بماند آخر سر هم گوشه خیابان از سرما جان می دهد.
از هم اکنون می دانند که خرید عیدشان را از کدام برند های معروف انتخاب کنند و عید را در کدام کشور خارجی سپری کنند و تنها دغدغه شان ست کردن رنگ لاک یا ساعت و کفششان با ماشین خارجی آخرین مدلشان است.
و این در حالی است که عده ای نمی دانند چطور در پاسخ خواسته های کودکانشان بگویند شرمنده عزیزم نمی توانم حتی یک جفت جوراب برایت بخرم.
اگر کمی وجدان داشته باشیم و خود را جای طبقه محروم بگذاریم بدون شک در کمپین نخریدن و نخوردن هر چیزی که گران است شرکت می کنیم و با هم متحد می شویم و کل ایران دست به دست هم به صورت یکپاچه تبدیل به مشتی گره کرده شده و ظلم و جنایت و قتل و غارت و فساد و دزدی و اختلاس و بی عدالتی و تورم را ریشه کن می کنیم.
اگر اتحاد داشته باشیم ایران را در سال 98 با چهره ای جدید می بینیم.
ایرانی آزاد, آباد, شاد.
پسته ارزان یا گران ما را چه فرقی می کند
مال , مال دیگران , ما را چه فرقی می کند
ذهن مردم سوی این یارانه ها یا توی صف
برد با بازیگران , ما را چه فرقی می کند
عده ای بر سفره ای خالی چنان در انتظار
عده ای در رستوران , ما را چه فرقی می کند
صفرها از پول ملی حذف خواهد شد ولی
نرخ مسکن یک قران, ما را چه فرقی می کند
از سیاست من نمی فهمم به جز یک جمله را
جنگها با این و آن ما را چه فرقی می کند
باغ فین رفت آن یکی، با پای خود یا دیگری
این یکی باری گران، ما را چه فرقی می کند
رفته آن یک دور دنیا از برای گفتگو
این یکی تا دهلران, ما را چه فرقی می کند
چون که تاجر می رود دایم سفر تا خاک چین
گر که آرد زعفران، ما را چه فرقی می کند
گشته درهم کار خودرو, با سبب یا بی سبب
می خرند آن را گران ، ما را چه فرقی می کند
از بدهکاران بانکی شد گذر , در شوشتر
گر کًشند آن مسگران , ما را چه فرقی می کند
شعر گفتن با غلط بی وزن و یا بی قافیه
سخت باشد یا روان, ما را چه فرقی می کند
شاعرعلی اسلام نیا