شنیده ها
۴۵ هزار تخت بیمارستانی به بیماران کرونایی خدمات میدهد اما همچنان تخت خالی نیست.
در برخی از بیمارستانها، بیماران یا باید ساعتها در انتظار تخت خالی بمانند یا امیدوار باشند که روی صندلیهای انتظار پذیرش شوند.
پرسنل یکی از بیمارستانها گفته : «بیمار را به هر بیمارستانی که بردید همانجا نگه دارید. شاید نهایتا مجبور شوند که بیمار را بستری کنند. یا در اورژانس یا داخل حیاط و یا در راهرو و روی صندلیهای آن.»
اپراتور ۶۰۷۰ هم اظهار داشته : «بیمارتان در اورژانس هر بیمارستانی هست همانجا بمانید.»
گویا خارج کردن بیمار از بیمارستان فقط سوزاندن زمان است. چون حداقل میتوان امیدوار بود که با ماندن در اورژانس یک بیمارستان، بیمار ویزیت شود و داروهای اولیه را بگیرد.
صف داروخانهها از صف بیمارستان هم طولانیتر است. همراهان بیمار باید ساعتها در صف بمانند تا ببینند آیا داروخانه داروی تجویز شده را دارد یا نه.