به امیدخاتمه دادن به مناقشه ای ویرانگر در ایرانامروز
✍?آذر منصوری
پوشش من انتخاب من است.نقض این انتخاب، نقض حق انسانی و شهروندی من است و هر فرد و نهادی این حق را که جزئی ازحق انتخاب سبک زندگی است را نادیده بگیرد، خواسته یا ناخواسته خود را در مقابل من قراردمی دهد،نه در کنار من.
حال می خواهد کشف حجاب رضا شاه باشد یا حجاب اجباری در نظام بر آمده از انقلاب اسلامی. مشکل اصلی همینجاست که فرد یا نظامی بدون توجه به این حق، پوشش مرا به نمادی از رویکرد خود تبدیل می کند. در هر دو حالت اجبار به پوشش یا کشف آن، این حق از من به عنوان یک انسان سلب شده است.
در هر دو رویکرد چون اقدام نظام مستقر قصد اجبار یا تحمیل آن را به من دارد به نمادی از مقاومت در برابر وضع موجود تبدیل می شود و این مقاومت ممکن است در اشکال مختلفی نیز نمود و بروز پیدا کند وحتی به عاملی برای تغییر نظم مستقر نیز تبدیل شود.
زنان ایران در ادوارمختلف با رفتارهایی اعتراض خود را نسبت به این رویکرد ابراز داشته اند ودر ۴دهه گذشته نیز حجاب اجباری به محلی از مناقشه تبدیل شده است. اما نکته قابل تامل در این دوره ها آن بوده که این اعتراض به شکلی کاملا داخلی و مدنی مطرح بوده،نگاهی به پوشش زنان و تغییرات صورت
در این۴۰سال گواه است که زن ایرانی سعی کرده به معدلی از پوشش مطلوب خودبرسد. اما وقتی این اعتراض به نمادی تبدیل می شود که حتی رنگ پرچم آنرا بیرون از مرزهای ایران تعیین می کنند و به شکلی کاملا آشکار به اهرمی برای فشار بر ایران و متاسفانه درپیوند با مخالفین ایران تغییر شکل می دهد.
نه تنها هیچ چشم انداز روشنی برای تحقق این حق به چشم نمی آید، بلکه هر نوع اعتراضی در این قالب به شدیدترین شکل ممکن نیز سرکوب می شود. از سوی دیگر چه بخواهیم وچه نخواهیم غلبه رسانه های برون مرزی بر این شکاف دامن خواهند زد و بر واگرایی ها افزوده خواهد شد.
چه باید کرد؟به نظر می آید تنها راه رها شدن از این دوقطبی ویرانگر کنار گذاشتن روش های قهری در مواجهه با پوشش زنان ایران باشد. چه بسا اگر گشت ارشادی نباشد، هیچ فیلمی از درگیری زنان ایران با مامورین نیروی انتظامی در رسانه های بین المللی و شبکه های اجتماعی منتشر نخواهد شد.
و با کنار گذاشتن روشهای قهری اساسا برخوردی عملا براندازان خلع سلاح خواهند شد. در قانون نیز هیچ متر و اندازه ای برای پوشش زنان ایران در نظر گرفته نشده است و به نظرم بهترین اقدام تطبیق قانون با فرهنگ ، عرف و هنجارهای جامعه است.
نیازی نیست که جایی اعلام شود پوشش زنان از این پس آزاد است، فقط کافی است، مجموعه رویکردها و روش های قهری در مواجهه با پوشش زنان از دستور کار خارج شود.
به طور قطع قاطبه زنان ایران پوششی خارج از عرف و هنجارهای جامعه امروز ایران را انتخاب نخواهند کرد.
مشروط بر آنکه به حق انتخاب آنها احترام گذاشته و این حق به رسمیت شناخته شود. راه حل دراز مدت اما تلاش برای رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان ایران است.