امیر عطایی
در ششم اسفند ماه سال گذشته،
سخنگوی قوه قضاییه در جریان نشستی مطبوعاتی،
در پاسخ به سوالی در مورد وجود “بیش از ۷۰ نفر محکوم به جاسوسی” در زندان های تهران
و علت “زیاد شدن” این احکام گفت
تعداد احکام جاسوسی زیاد نشده
و خیلی از محکومان، درواقع از سالهای گذشته زندانی هستند.
اما حقیقت این است که بخش قابل توجهی از زندانیانی که بر سر پرونده های “جاسوسی” حکم گرفته اند
اعضای “نهادهای انقلابی” هستند
که رویه قوه قضاییه، سکوت در مورد آنها بوده است.
به راستی چرا در سیستم حکومتی تا این اندازه جاسوس داریم؟
آیا سرویس های اطلاعات خارجی تا این اندازه قوی هستند
که می توانند به راحتی در کنه لایه های حکومت نفوذ کرده و جاسوسی کنند
یا سطح فساد تا آنجا پیش رفته
که هر مدیر و کارمند و صاحب منصبی می تواند به راحتی اطلاعات خود را بفروشد؟
آیا نظام مقدس جمهوری اسلامی بدل به بزرگترین حکومت تولید جاسوس در جهان شده است؟
نگام ، ناگفته های ایران ما