✍️ حسین فرزین
دُم خروس از جیب آنهائی که علیرغم همه توصیه ها و استدلال های رئیس دولت برای پرهیز از برپائی مراسم مذهبی ماه محرم و جلوگیری از فاجعه بارتر شدن شیوع کرونا در ایران، خواهان برپائی مراسم عمومی محرم مانند سال های گذشته بودند روز گذشته بیرون آمد.
آن ها تاسوعا و عاشورا را راهپیمائی اعلام کردند و لابد به تقلید از تاسوعای سال انقلاب (57) که قریب سه میلیون نفر در تهران به دعوت آیت الله طالقانی به حرکت در آمده و در مسیر میدان امام حسین که آن زمان هنوز میدان فوزیه زن اول شاه خوانده می شد تا میدان شهیاد که پس از انقلاب میدان آزادی نام گرفت راهپیمائی کردند. آن راهپیمائی روز عاشورا نیز تکرار شد و گفته شد که شاه شخصا با هلیکوپتر بر فرار تهران گشت زده و پس از دیدن آن جمعیت عظیم به اطرافیان خود گفت «کار تمام است».
در آن دو روز راهپیمائی عظیم هیچ شعاری در باره حجاب، منع دوچرخه سواری زنان، مخالفت با موسیقی، تقسیم مردم به خودی دارای ریش و تسبیح و مهر پیشانی و غیر خودی که ریش ندارد و تسبیح نمی گرداند، خصوصی سازی، حکومت تجار و بازاری ها، سرکوب و زندان، بستن مطبوعات و برقراری سانسور و …. نبود. همه شعارها درباره استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی بود. کسی به عکس های بزرگ دکتر مصدق که جمعیت حمل می کرد حمله نکرد، کسی به انبوه زنانی که با لباس های معمولی و بدون چادر و یا روسری در این جمعیت حرکت می کردند معترض نبود، از مداحان نیز خبری نبود.
حالا پس از 4 دهه آنها که علیه ماهیت تاسوعا و عاشورای 57 دست به یک کودتای خزنده ضد انقلابی زدند می خواهند، حتی بی اعتناء به خطر کرونا که جان مردم را تهدید می کند، برای اهداف سیاسی و ضد دولتی خود تظاهرات تاسوعا و عاشورا ترتیب بدهند. تظاهراتی برخوردار از قدرت و پول باد آورده حکومتی که خلاف تظاهرات مردمی تاسوعا و عاشورای 57 است.
آنها به نوشته روز گذشته روزنامه جمهوری اسلامی قیام حسینی را قیام علیه کرونا تبلیغ می کنند و می خواهند گریبان ابن زیاد و عمر سعد را بگیرند. آنها نمی خواهند فرصت تاسوعا و عاشورا و جمع شدن مردم را برای سر دادن شعارهای سیاسی و تحریک آمیز علیه دولت از دست بدهند. همه جلز و ولزی که در هفته های گذشته می کردند تا مخالفت دولت با مراسم مذهبی محرم را خنثی کنند برای بهره گیری از همین فرصت بود و هست.
عشق به حسین بهانه است
جان مردم نشانه است