✍️نصرت الله محمودزاده
در این روزها بودجه ۱۴۰۰ در مجلس که فصل «کاشت» رأی برای «برداشت» در انتخابات ۱۴۰۰ است، «معیشت مردم» شده ورد زبان عوامفریبها. اقبال از بودجهی «معیشتمحوری» یعنی قبول غلبه فقر بر توسعه. امروز که میلیونها خانوار با یارانه روزگار میگذارنند، آیا کسی جرأت دارد که ثروت ملی را به کارهای زیربنایی اختصاص دهد؟
این جماعت مجلسنشین کاری ندارند که چرا شرق و جنوب کشور شده مرکز خام فروشی معادن و قاچاق مواد مخدر و سوختی که نمیتوانیم مدیریت کنیم. غرب کشور مروج اشتغال کولبرمحوری است. شمال کشور شده حراجستان چوب جنگل و مرکز ویلاسازی پولهای سرریز تهران.
بنادر غیررسمی شده حیات خلوت وارداتی که بشود دوای درد دور زدن تحریم و بنادر رسمی هم مأموریت دارند قوت و غذای یارانه بگیرها را به فوریت وارد کنند. تولیدیها خیلی تلاش کنند، بتوانند هزینه ربای بانکها را تأمین کنند.
کاش یکی از علمای قم خون خود را چون مدرسها فدای مبارزه با ربا میکرد. امان از ربای رایج در بانکهای کشور، این بلای جان تولید و اقتصاد، که ریشه ترویج اقتصاد «معیشتمحوری» در همین ویروس ربای بدتر از کرونا نهفته است.
در سیاست خارجی اما، ظریف از کاخ سفید رهیده و قالیباف را به کاخ کرملین رهش ندادند و ادامه همان سیاست کاسه چه کنم .
آیا هر دولتی( چپ یا راست) که این مصوبات بودجه مصرفگرای مجلس را اجرا کند، مستحق استیضاح نیست؟
بهراستی، چه شد که چند میلیون نفر به زندگی در زیر خط فقر تن دادند و خوشحالند که علاوه بر یارانه، در هر مناسبتی یک بسته معیشتی از طرف گروههای گمنام در نیمهشب جلوی خانه آنها گذاشته میشود؟
بنابراین، بودجه ۱۴۰۰ نشان میدهد که باید دولت آینده را با ساختار «کمیته امداد» برنامهریزی کنیم.
این برنامه چقدر شبیه روشی است که در بلوک شرق در جریان جنگ سرد پیاده شد و در زیر سایه تقسیم عادلانه فقر، فضاپیما ساختند.
تا زمانی آرمانها مقدس خواهند ماند که ملت در زندگی خود احساس فخر و سربلندی کنند.
و شما یارانه بگیران میلیونی همیشه بدهکار به دولت و مجلسی که به آنها رأی دادید، آیا باید بدانید که چرا به اقتصادی معیشتی، این مار خوش خط و خال و مرموز دولت احمدینژاد، تن دادید؟
خدایا؛ ملت ما را شرمنده شهدا نکن.