✍️ مجید یونسیان
انتشار حکم حکومتی برای ممانعت از واردات محصولات خانگی الجی وسامسونگ موجب بروز واکنشهایی شده که تا حدود زیادی ناشی از نوعی رفتارهای احساسی، سیاسی واجتماعی است.
این درحالی است که بهنظر میرسد با توجه به سبقه و موضوعیت این فرمان، حکم حکومتی رهبر جمهوری اسلامی قابلفهم و کاملا مبتنی بر منافع ملی باشد. بر این اساس، باید چند نکته را بهروشنی توضیح داد:
۱. ممانعت از ورود محصولات خانگی الجی و سامسونگ به معنای تحریم وجلوگیری از واردات کالاهای کرهجنوبی نیست.
۲. سامسونگ و الجی در سه دهه اخیر مهمترین و گستردهترین برند محصولات خانگی و تجاری در ایران بودند و تقریبا تمام بازار این محصولات در ایران را در اختیار داشتند.
۳. در دوره تحریمهای کمرشکن آمریکا این دو شرکت بهرغم اینکه توانایی لازم را برای ادامه حضور در بازار ایران را داشتند، اما مواضع سیاسی باعث شد که خود تصمیم به ترک بازار ایران بگیرند.
۴. در این دوره که الجی و سامسونگ بازار ایران را خودخواسته ترک کردند، برخی سرمایهداران و تولیدکنندگان با همکاری طرفهای خارجی صنعت لوازم خانگی را احیا کردند و در مدت کوتاه سه الی چهار سال وضعیت این صنعت را سروسامان دادند. البته، قطعا از نظر کیفیت و قیمت هنوز این محصولات قدرت برابری با محصولات کره را ندارند؛ اما ادامه این روند صنعت داخلی را رشد و ارتقا میدهد.
۴. واردات در شرایط برابر موجب ارتقای رقابت و افزایش کیفیت میشود، اما در شرایط نابرابر مضر است.
۵. آنچه فرمان رهبری را توجیهپذیر میکند، تلاش مافیای واردات برای برهم زدن این رقابت است.
ایران مبلغ هفت میلیارد دلار طلب انباشتهشده از فروش نفت در بانکهای کره جنوبی دارد. آمریکا موافقت کرده در قالب دادن برخی از امتیازات به ایران برای گشایشی در موضوع برجام، طلب ایران از کرهجنوبی با فروش محصولات الجی و سامسونگ صورت گیرد.
این طرح نهتنها سودی برای ایران ندارد که مطمئنا آسیبهای جدی به اقتصاد ایران وارد میکند و در واقع، هم بهباددهنده سرمایههای کشور است و هم نوعی تحقیر و نقض حاکمیت ملی است.
کسانی که صرفا به دلیل مخالفت با حکومت به انتقاد از این فرمان پرداختهاند، عملا وارد بازی دوسرباختی شدهاند که توجیهپذیر نیست.