✍️ مجتبی نجفی
همان اندازه که ولایت مطلقه فقیه در ایران از اعتبار تشیع کم کرد سیستانی درعراق بر آن افزود.اهمیت سیستانی در این بود که زمینه برای حکومت کردن برای او فراهم بود اما چشم پوشی کرد تا تشیع منتقد را خرج دو روز قدرت نکند.
امروز منادیان حکومت دینی در ایران از این تصویر بیش از پیش عصبی اند. چون اصالت مکتب نجف را بر قم نشان میدهد. اگر ولی مطلقه فقیه بر جسم ها به زور و ضرب حکومت میکند سیستانی بر قلبها حاکم شده. او بهترین راهبرد را اتخاذ کرد. مرجعیت نجف را وارد حوزه حکومتداری نکرد و تشیع را خرج قدرت نکرد. بیرون ماند اما نه منفعل. بیشتر از هر نیروی دیگری منادی وحدت در عراق و مدافع حقوق اقلیتهای دینی شد. نه از واژگان پرطمطراق استفاده کرد و نه به بهانه اضطرار بر مسند اجرا نشست. با همان نگاه سنتی به تشیع بهترین نمره را در کشوری جنگ زده و پر از آشوب گرفت.
برای همین تصویر او را سیمای میلی جمهوری اسلامی سانسور میکند چون این تصویر نفی آن دبدبه حکومتی است که امروز به نام دین به جان مردم افتاده. برای حفظ قدرت تمام آزادیهای اساسی مردم را نفی میکند. تصویر سیستانی تصویر نفی حکومت به نام دین و آزار مردم به نام تشیع است.
برای همین است در ایران طرفدار فراوان دارد و تواضع او و پاپ را میستایند چون مردم هر آنچه از ولی فقیه دیده اند تکبر و فرعونیت بوده. خدایی زمینی که خشمگین است و جای خدای همه جا حاضر و ناظر را گرفته. سیستانی همان چهره ای است که مردم میخواهند و این تصویر بیان نداشته آنهاست. عالِمی که در کنج خانه خود بر مدار خیر جمعی حرکت کند و نه جای خدا را بگیرد و نه جای حاکم را. نه فرمان شلیک دهد نه خون ریختن برای حفظ قدرت را مباح بشمرد. تصویر سیستانی تصویر نداشته ماست، برای همین برای مدافعان ولایت مطلقه فقیه آزاردهنده است و برای نفی کنندگان حکومت دینی حسرت برانگیز.