«حامد تقوی»
یک دستگاه دوربین فیلم برداری برمیدارند یک تعداد خرعبل تولید میکنند و تحویلش میدهند به آثار سینمایی ایران.
بعد هم به آن مفتخر میشوند.
آنچه در جمهوری اسلامی وجود دارد سینما نیست، آرزوی سینماست.
در مورد موسیقی هم وضع به همین منوال است.
هر چیزی که دارد در جمهوری اسلامی تولید میشود موسیقی نیست.
یک مشت آشغال است.
آرزوی موسیقی است.
یا به زنان اجازه میدهند در کوه و دشت و کمند حجاب خود را برداند و اسمش را بگذارند آزادیهای یواشکی.
آنچه هست آزادی نیست، توهم آزادی است.
انتخابات را با مهندسی شورای نگهبان برگزار میکنند و بعد آنچه به مردم قالب میکنند اسم دمکراسیست.
آنچه وجود دارد دمکراسی نیست.
توهم دمکراسی است.
یا لیست بلند بالای دیگری که میشود به این متن اضافه کرد.
سیاست این نظام همین است.
جمهوری اسلامی با ایجاد توهم و آرزو و خیال و اصلاحات، میل به آن کارها و امور را در افراد ساکت میکند.