نگام ، سرویس گفتگو – در خبرها آمده که سازمان ثبت احوال ایران می گوید از این پس آمار طلاق در کشور اعلام نمی شود و توضیح می دهد که انتشار این آمار نه تنها دردی را دوا نمی کند که اثرات مخرب هم دارد.
این موضع و استدلال غیر منطقی و عجیب سوالاتی را در ذهن مخاطب ایجاد می کند از جمله در خصوص ضرورت وجود آمار و کارکرد آن در جوامع. آنچه از علم آمار به نظر می آید جمع آوری داده ها برای اطلاع از کم و کیف و سپس درک و تحلیل آنهاست که خصوصأ در شاخه های مختلف علوم انسانی به دریافت چرایی و پیدایش راهکارهای مناسب کمک می کند. این که در جمهوری اسلامی گفته شود آماری که منتج به اخبار و اطلاعات ناگوار می شود صرفأ حال مردم را بد می کند و ارزش دیگری ندارد، یا از عمق بی سوادی مدیران خبر می دهد و یا از شکل گیری یک نظام غیر اصولی و نگاه دستوری به جامعه ناشی می شود که تحلیل دقیق آمارها و برنامه ریزی بر اساس آن را با پایه های فکری ایدئولوژی حاکم در تضاد می بیند. آخرین آمار ثبت شده طلاق در ایران بر روی وبسایت سازمان ثبت احوال کشور مربوط به سال 1394 است که عدد 163765 مورد را نشان می دهد.
دکتر “مهرداد درویش پور” جامعه شناس مقیم سوئد می گوید که کشور محل اقامتش یکی از مدرنترین سیستمهای آماری جهان را داراست و در دنیای امروز آمار را امری ضروری می داند که نمی توان آن را تعطیل کرد. وبسایت خبری نگام با او درباره تعاریف جدید ازدواج و طلاق، دلایل افزایش طلاق، سمت و سوی خانواده در ایران و نگرانی از کاهش تولید مثل در اشکال جدید روابط انسانی گفت و گو کرده که در ادامه تماشا می کنید.