سهراب سهیلی
در پی نامه توهین آمیز محمد یزدی به آیت الله شبیری زنجانی
که از عبارت زننده “دیگر تکرار نشود” استفاده کرده بود
بسیاری از طلاب و مقامات سیاسی واکنش های منفی نشان دادند.
از جمله علی مطهری گفت:
چه کسی گفته است که ملاقات یک مرجع با مقلدانش خلاف شئون مرجعیت است؟
آیت الله عندلیب تهرانی نیز به نشانه اعتراض به سخنان یزدی از جامعه مدرسین استعفا کرد.
نامه محمد یزدی را باید از زاویه نسبت مراجع تقلید با سیاست نگاه کرد.
محمد یزدی آشکارا هشدار میدهد نباید مرجعیت با بدنه مخالفان سیاسی در آمیخته شود.
او خوب میداند که مرجعیت سیاسی همیشه در خدمت دولت دلخواهشان نیست؛
از اینرو می خواهد با بستن گفتگو بین مراجع که صلاحیت دینی شان شناخته شده است
و سیاسیون جناح چپ
راه را برای دیکته کردن تفکر خود هموار کند.
یزدی نمی گوید دیدار شبیری زنجانی با سید محمد خاتمی
و عبدالله نوری شان روحانیت را پایین آورد
بلکه می گوید این دیدار با افراد به زعم او مساله دار، شان مرجعیت را پایین آورد.
او از ظهور آخوند خراسانی و نائینی دیگری می ترسد
که استبداد دینی را فریاد بزند.
راز انتقاد یزدی دقیقا همین ترس از ورود مراجع به سیاستی است
که در آن مخالفان حق حیات داشته باشند.
نگام ، ناگفته های ایران ما