✍️حسین شهبازی زاده
حاکمیت با فعالیت خیریه ونقد و اعتراض و حتی تحول طلبی مشکلی ندارد.
مساله اینست که تو ثابت کرده ای خودی هستی یا نه؟خودی بودن تعریف دارد و فقط هم اختصاص به رد و تایید صلاحیت های انتخابات ندارد.
آدمی که مطابق بخش نامه ها و دستورالعمل ها التزام عملی و خاکساری و چاکری اش را در ظاهر و رفتارش آشکارا به نمایش نگذاشته باشد، اصلا تا نانوایی رفتنش هم میتواند یک عمل خرابکارانه قلمداد شود.
و برعکس؛ خودت را بتپان توی دایره خودی ها و تا میتوانی بچر و بقاپ و بچاپ و برای خودت و هفتاد نسلت هم بگذار؛ کسی کاری به کارت ندارد.
پشت سنگر “تشویش اذهان عمومی” و “توهین به مقامات” پناه بگیر تا همسنگرها لواسان و تهران و ایران را به نامت بزنند و آب از آب تکان نخورد.
گیریم بعد از نود و بوقی از میان خودی ها خب یکی هم فرض کن قربانی بشود. وقتی مثلا در طول ده سال، به اندازه هزار سال چاپیده باشی خب فدای سرت.
از آبان نود و هشت به بعد هر کس با طبقات فرودست، خارج از چارچوبی که تعیین شده ارتباط برقرار کند باید آماده برخورد باشد.
حرف های سردار نجات را به یاد بیاورید: “غرب میخواهد با تکیه بر فرودستان و حاشیه نشینان بی سواد که در فضای مجازی آلوده شده اند براندازی کند.”
همین سردار نجات به تازگی جانشین قرارگاه ثارالله شد و همین قرارگاه ثارالله نهادی است که با شکایتش گردانندگان جمعیت امام علی بازداشت میشوند.
تجربه نرمال و گرد و خنثی و درونی سازی اعتراضات در دوره ای که طبقه متوسط پایه و بدنه اجتماعی اعتراض را شکل میداد، به شکل قدرتمندتری امروز و در زمانی که طبقه فرودست حامل اصلی پیام های اعتراضی است در حال رخ نمایی است.
سیرک “دانشجو کارمند خیار”ها و پروژه بگیران ژورنالیسم تحقیقی، در کنار حضور عریان امنیتی_رسانه ای مطالبه گران مستقل استاد سردار عزیز جعفری: شاهکار!
کریم شیره ای اگر در دهه های هفتاد و هشتاد پیپ میکشید و کافه میرفت و روزنامه نگاری میکرد، امروز بهمن میکشد و قهوه خانه میرود و کارگر است.