✍️علی اسلامی
نامه دکتر ملک زاده چهره سرشناس جامعه پزشکی را باید «زنگ هشدار» بزرگ نسبت به یک انحراف خطرناک و خسارت بار در عرصه سلامت و درمان کشور قلمداد کرد آن هم در برهه ای که هر جان و زندگی میلیونها ایرانی به تصمیم ها و اقدامات وزارتبهداشت گره خورده است.
در دولت تدبیر و امید، دکتر ملکزاده متولی حوزه حساس تحقیقات و فناوری وزارتخانه بوده کسی که از دوران دولت هاشمی در جایگاه سیاستگذاری حوزه بهداشت و درمان قرار داشته است.
ملک زاده مواردی تکاندهنده از انحراف در کار و بار وزیر سعیدنمکی را فاش می کند؛ از سیاست بازی و رفتارها و مواضع تبلیغاتی او تا تحقیر صاحبان دانش و تخطئه اهل تحقیق عرصه طبابت، از گشودن پای طایفه طب سنتی تا تجویز کردن نسخه های موهوم و غیرعلمی در مبارزه با کرونا.
استعفانامه دکتر ملک زاده در حقیقت رنجنامه و تظلم خواهی جامعه پزشکان و محققان این عرصه نسبت به جفایی است که در یک سازمان عظیم دولتی بر علم و عالمان و در نهایت بر روزگار مردم می رود.
نامه ملک زاده یک نشانی و آدرس به ما شهروندان حیران و نگران از مرگ و میر کرونا در ایران می دهد که، وزارتخانه و نهاد تصمیم گیر در بحران کرونا خودش دست به گریبان بحرانی عمیق تر بنام شعارزدگی و پوپولیسم است در حدی که حتی موضوع مهم کشف و تولید واکسن کرونا را نیز دستمایه تبلیغات و فریب افکار عمومی قرارداده است.
و تا زمانی که در بر این پاشنه می چرخد و مقام عالی وزارت در نقش بازیگران سیاسی عمل می کند مبارزه و مهار کرونا راه با جایی نخواهد برد.
نامه ملک زاده در اولین دقایق انتشارش بطور گسترده در داخل و خارج بازتاب پیدا کرد به این دلیل که ماهها است که محافل علمی و رسانه ای نسبت به رفتارها و کردارهای عجیب و غریب وزیر و انحراف در مسیر تصمیم گیری بخش بهداشت و درمان دولت روحانی هشدار می دهند.
اما سوال و معمای بزرگ در پس نامه افشاگرانه ملک زاده این است که چگونه ارکان دولت و حکومت این چرخه مدیریت غیرعقلایی و ضدعلم را همراهی می کند و چرا تاکنون به رغم تاوان سختی که مردم و کشور بابت ناکارآمدی مدیریت عالی بهداشت و درمان پرداخته هیچ اراده و حتی علاقه ای برای اصلاح و تصحیح این مدیریت دیده نمی شود.