پایگاه خبری / تحلیلی نگام – ✍️ حبیب رمضانخانی
با تایید وزرای پیشنهادی آقای رییسی و سکانداری بخش بزرگی از دولت توسط نیروهای دولت مهروز، انتظار رخ دادن رفتارها و اعمال شخص احمدی نژاد بسیار زودتر از قبل عملی شد و نمود یافت. در کنار وعده های عوامفریبی چون ساخت یک میلیون مسکن در سال، اما چراغ ظاهرسازی از طریق اعمال پوپولیستی را وزیر خارجه، جناب عبداللهیان در اجلاس بغداد روشن کرد.
همو که صف را شکافت و به جای قرار گرفتن طبق عرف دیپلماتیک در ردیف وزارای خارجه، خود را به صف اول که جایگاه روسای دولت ها بود رساند، اینکه به خلقی وانمود کند ارزش ایران بالاترست و باید اول صف ایستاد! و همو که در ادامه کار خود را ستود و تاکید کرد: «جایی که ایستادم جایگاه واقعی ایران بود»
در جواب آقای عبداللهیان که جایگاه ایران را صف اول مقابل دوربین ها می داند، به چند نکته سفارش و پیشنهاد می شود.
۱. جناب عبداالهیان بفرمایند اگر قرار بود آقای رییسی، به عنوان رییس دولت ایران در این اجلاس حضور یابند، آنوقت ایشان کجا بایستی قرار می گرفتند؟
۲. اگر قرار هست معیار برتری کشورها در صف اول ایستادن مقابل دوربین ها باشد، پس ایا بهتر نیست که در اجلاس پیش روی، مجمع عمومی سازمان ملل، بر صندلی جلو و کنار دبیرکل تکیه زده و سخنران اول و افتتاحیه با سخنرانی رییس جمهور یا نماینده ایران آغاز شود! اینطور ایا بهتر جلوه نمی کنیم؟
۳. آقای وزیر امور خارجه! اگر قرار بود قاب دوربین ها ملاک پیشرفت کشور و نشان دهنده ابهت کشوری باشند، اکنون کره شمالی و رهبر آن که همیشه مقابل دوربین ها اقتدار و رفاه مردم خود را نشان می دهند، بایستی الگو و مورد رشک جهانیان قرار گرفته و اقازادگان ایرانی به جای عزیمت به غرب، به آن دیار گسیل شده و تابعیت می گرفتند.
۴. آقای وزیر خارجه! ابهت و اقتدار هر کشوری بر پایه آمارهای دقیق جهانی و رتبه بالای آن ها در شاخص های اقتصادی و رفاهی هر کشور نمود دارد. همان کشورهایی که حاکمیت آن ها برآمده از اراده مردم بوده و با رضایت و مشروعیت مردمی، به جای خودنمایی حاکمان و مسئولانشان، نهادهای دموکراتیک و ساختارهای آن ها برند و در صف و رتبه اول هستند.
۵. آقای عبداللهیان! که اینهمه عجله برای دیدار بشار اسد داشته و فورا به آنجا عزیمت کردید، سوریه همیشه بیخ گوش ما هست و فرصت دیدار فراوان! اگر شما به فکر عزت ایران بودید، بایستی از این فرصت عالی برای رایزنی و تعامل با همسایگان بهره گرفته و به جای حاشیه سازی با اقدامات سازنده و جلب کننده سعی در ارسال پیام های دوستی که نشان دهنده تغییر رویکرد نسبت به همسایگان هست، اقدام می کردید.
۶. آقای عبداالهیان! بی شک عزت و اقتدار از عملی حاصل می شود که از نتایج آن کسب منافع و امتیاز برای کشور و بالا رفتن اعتماد و غرور ملی مردم به دست آید. اینکه شما در اجلاسی که نام جعلی «خلیج عربی» توسط نخست وزیر کشور دوست و برادر! عراق بارها اعلام شده و شما دم نزده و اعتراض نمی کنید، این عین بی عزتی و فرستادن ایران به ته صف است. اینکه حتی نمی توانید بر امر مسلمی که هویت ملی ما را خدشه دار و غرور ملی ما را له می کند، اعتراض کرده و حق خود را بگیریم.
۷. آقای وزیر خارجه! تاریخ بیشتر از هر چیزی برای عبرت گرفتن و کسب تجربه است. بعد از چهار دهه دولت های ناموفق و گاه ناکارآمد که وضعیت را به اینجا رساندند، حداقل در مورد ظاهر سازی و تهییج توده ها با اعمال نمایشی، ما یک دوره هشت ساله فلاکت بار از این اقدامات و اعمال را پیش چشم داریم. پس انتظار داریم واقعیت ها را دیده و در عمل دنبال اقتدار و تامین منافع مردم ایران باشیم، نه در تلاش برای قرار گرفتن در صف اول و ادعای مدیریت جهان!