حسن مقیمی
خرمشهر زمانی آنقدر خرم بود که نامش را *خرمشهر* نامیدند.
خرم آن روز کزین منزل ویران بروم…..
خرمشهر کماکان ویرانشهر است.
هنوز آثار گلوله و ترکش ها بر روی شهر باقی است.هنوز جوانان آن شهر مجبور به ارتزاق روزی از طریق دو راه هستند. تابستان ها : فروش یخ در بهشت که فریزری سیار است با مخلوطی از یخ و رنگهای مجاز خوراکی و زمستانها: فروش فلافل و سمبوسه و پاکوره تند جنوبی.
پس از گشتی کوتاه در شهر از میدان فرمانداری و خیابان های عشایر و آرش تا خیابان اردیبهشت و گذر از مسجد جامع خرمشهر و رسیدن به فلکه الله و عبور از بازار مقاومت و پایان راه که شلمچه است ، تنها چیزی که به چشم میخورد گاری های فروش یخ در بهشت و فلافل و سمبوسه و گلوله و ترکش است.
براساس گزارش های بدست آمده که در اختیار سایت خبری نگام قرار گرفته است متاسفانه شهرداری خرمشهر هیچگونه عملکرد مفیدی در جهت بازسازی شهر انجام نداده است و شاید در کنار تیر و ترکش های شهر باید منتظر از بین رفتن شط کارون هم باشیم.
طی گزارشی که برخی از ساکنین خرمشهر به دست ما رسانده اند متاسفانه شاهد آن هستیم که فاضلاب های شهری و پسماند های زباله هم در قسمتی از شط کارون که به سمت بهمنشیر در حرکت است تخلیه می شود که باعث ایجاد بوی نامطبوع و بروز انواع بیماری ها شده است
کماکان مشکل آب شرب شهروندان خرمشهری غیر قابل حل میباشد هنوز مردم باید با بشکه های 20لیتری در صف خرید آب به سر ببرند.
تمامی این معضلات که حقوق ابتدایی هر شهروند می باشد رعایت نمی شود.
بحث ریزگردها هم که مشکلی جدی و اصلی می باشد .
امیدواریم که شهرداری خرمشهر حداقل نسبت به بهداشت عمومی و نیاز ابتدایی شهروندان خود عمل کند.
نگام _ ناگفته های ایران ما